"พระเจ้าจักรพรรดิราช"

การเป็นพระโพธิสัตว์ดีนะ แต่อบากจะเป็นเพนาะเมตตา หรือด้วยอะไนแล้วแต่จิตคน บางคนสงสารสัตว์ บางคนอยากให้เขานับถือ อบากได้คำชม เหมือนพญาธรรมที่อยากเป็นกันจัง

ตรงนี้ทำให้เกิด มานะฐิทิสูงกว่าคนอื่น คิดว่าเราดีกว่า เพราะพระโพธิสัตว์ก็เป็นบุคคลธรรมดา โลภ โกรธ หลง เผลอๆ ทำชั่วได้มากกว่าคนปกติอีก เพราะกลุ่มนี้พวกนี้จะหลงตัวตนง่าย เพนาะบางทีบารมีอ่อน

แต่ถ้าบารมีแก่ จะคิด ทำ เพื่อหมู่สัตว์ ด้วยมหาเมตตา มหากรุณา อย่างเช่น ร9. ดูจริยาท่าท่านทำอย่างไร เคยหลงไหม ใครยังปราถนาพุทธภูมิให้ดูร9 ป็นอาจาร์ย

ใครลาพุทธภูมิก็หาพระอรหันต์ที่ท่านถึงแล้วเป็นอาจาร์ยชี้แนะ เพราะท่านถึงแล้ว เราเพียงเดินตามท่านสอน

แต่ใครจะมีวาสนาเจอพระอรหันต์แท้หนือเทียมขึ้นอยู่กับวาสนาแต่ละคนและการเนื่องกันมาด้วยบุญและบาป
ไม่ใช่พระอรหันต?จะมาสอนทุกคนได้ แต่ต้องดูด้วยว่าเรากับท่านเคยเนื่องกันมาหรือเปล่า ในอดีตชาติ

 

อย่าเข้ามาด้วยอคติสิหนู55555...โยนิโสมนสิการไปด้วยแล้วจะได้ประโยชน์ในการสนทนา

 

ก็บอกมากี่รอบแล้วว่าข้าพเจ้าเป็นเพียงนักปฏิบัติ...แค่เอาสิ่งที่ได้ปฏิบัติและประสบการณ์ตรงมาบอกคนอื่นก็เท่านั้น555555

 

ดาบเหมือนกัน แต่ความคมของดาบไม่เหมือนกัน

ดาบที่ดี มีดที่ดีมันต้องมีคมจึงจะสามารถหั่น ตัด อะไรก็ขาด แต่ถ้ามีดมันทื่อ ดาบมันทื่อ มันจะสามารถใช้งานได้ดีไหม ถึงใช้งานได้ไม่สามารถตัดขาดในทีเดียวได้ ต้องค่อยๆเฉือน

 

ง
แบบนี้ยังไม่ใช่นักปฏิบัติ เป็นเพียงแค่ คนที่อยากปฏิบัติ
นักปฏิบัติเขาไม่พูดเพ้อเจ้อ ล่ามป้ามไปล่ามป้ามมา วันนี้อย่าง พรุ่งนี้อย่าง เขาเรียกว่าพูดเพ้อเจ้อ ในศีลข้อ 4


ปฏิบัติให้ได้ มรรค 4 ผล 4 แล้วค่อบมาแสดง
แบบนี้เขาเรียกมิจฉาสมาธิ ยังอยากพูด อยากบอก ตามที่หยิบวิปัสนูกิเลสมาให้อ่าน หากข้ามวิปัสนูได้จะเป็นวิปัสนา

 

จะอรหันต์หรือไม่ข้าพเจ้าไม่รู้...แต่ถ้าต้องการหาอาจารย์ที่เป็นพระข้าพเจ้าขอแนะนำหลวงปู่ไดโนเสาร์ วัดสักวัน ภูกุ้มข้าว อ.สหัสขันธ์ จ.กาฬสินธุ์...อีกองค์คือพระสมาธาน โพธิญาณ...สำนักป่าพุทธภูมิโพธิยาลัย ต.หนองแวง อ.โคกสูง จ.สระแก้ว...ถ้าอยากได้อาจารย์สอนกรรมฐานก็แนะนำเท่านี้แหละ

 

เห็นดาบไหม เขาจะชักออกจากฝักก็ต่อเมื่อมีศึก สงคราม เจ้าของจึงนำออกจากฝักไปรบ


ยามปกติมีใครชักดาบออกมาแกว่งเล่น

ไม่ใช่พวก ลิเก พวกจำอวด เอาดาบมากวัดแกว่ง เล่นไปมา

หรือหากจะเอาออกมาก๋เอาเพื่อมาลับให้มันคม



ของดีไม่ต้องเอามาอวด มาโชว์มันก๋ดีอยู่ในตัวของมัน
เหมือนทองคำ ตกในน้ำคลำ มูลค่าทองคำมันก็ไม่ได้ลดหายไปไหน มีแต่จะเพิ่มคุณค่าตามวันเวลา

 

ถ้ามาวัดสักวัน...อาจจะพบเจอกับข้าพเจ้าในสักวัน55555...เพราะอยู่จังหวัดเดียวกัน

 

นักรบต้องซ้อมรบสิหนู...และนักรบก็ต้องชักดาบออกจากฝักมาลับอยู่บ่อยๆมันถึงจะคม55555

ถ้ารอชักทีเดียวตอนรบกับข้าศึกไม่แน่ว่าสนิมอาจจะกินจนผุกร่อนหมดแล้วก็ได้555555

 

ตอนนี้ก็ใกล้ถึงเวลารบแล้วด้วย...ถ้าไม่ลับดาบให้คมเดี๋ยวจะลำบากนะหนู55555

 

คนหลง ไม่ใช่คนชั่ว เพราะ ไม่ได้ละเมิด ไปโลภอยากได้ ของใคร หนือไปโกรธถึงขั้นทำร้ายใคร

แต่ทำให้ผู้คนหมั่นไส้ เพราะชอบโอ่อวดเกินพอดี เกินฐานะ

คนหลงยังสามารถกลับตัวกลับใจเป็นคนไม่หลงได้ แต่ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับเจ้าตัวจะคิดได้เร๋ว หรือช้า

คิดได้เร็ว หาทางดับทุกข์เร๋วไม่อ้อมไปอ้อมมา

คิดได้ช้าก็อ้อมไป อ้อมมาเหมือนเดินในภูเขาวงกต

 

ก็แก้ที่ตัวหลงสิหนู...แก้ตัวหลงได้แล้วก็จบเรื่อง...เพราะไม่รู้จริงนี้แหละจึงยังโง่อยู่...เปรียบเหมือนบุคคลผู้ไปฆ่าคนตายด้วยโทสะแล้วมาบอกว่าตัวเองไม่ผิดเพราะไม่ได้ตั้งใจไม่ได้...โทสะนั้นก็ไม่รู้หายไปไหนแล้วหาตัวก็ไม่เจอ...

ก็เพราะยังหลงยังโง่อยู่นี้แหละ...แก้ตัวหลงตัวโง่ได้ก็จบเรื่อง

 

มนุษย์โดยทั่วไปหลงอะไร

หลงอยู่กับสังขาร การปรุงแต่งจิตของตนเอง
เช่น ข้าหล่อ ข้าสวย ข้าเก่ง ข้าดี ข้าเห๋นนั่น ข้าเห็นนี่ ข้าเป็นโน่น ข้าเป็นนั่น

ทีนี้กิเลสกองไหนเกิด ทิฐิมานะ มา ว่าข้าดีกว่า สวยกว่า เก่งกว่า นั่งสมาธินานกว่า เห็นกว่า ข้าเป๋นนักปฏิบัติดีปฏิบัติชอบกว่า

บางทีก็ไม่ได้สวย ได้หล่อ ได้เก่งจริง ไม่ได้เป็นจริง
เพียงแต่จิตของตนเองปรุงแต่งสร้างภาพหลอกหลอนตนเองขึ้นมา

คนปฏิบัติเขาก็ไม่เรียกว่านักปฏิบัติหรอกอันนร้เป็นเพียงคำสมุติ บัญญัติให้ตนเองดูโก้เก๋


คนปฏิบัติจริงๆเขาดู กิเลสลดไหม รัก โลภ โกรธ หลง โอ้อวด ทิฐิ มานะ ทะเยอทะยาน มันลดไหม

ถ้ามีเต็มเลยเขาไม่เรียกว่านักปฏิบัติ เขาเรียก ติดดี ติดสร้างภาพให้ตนเองดูดี เพื่อหลอกคนอื่น หวังลาภบ้าง ยศบ้าง คำสรรเสริญ เยินยอบ้าง

 

ตนของตนนี้แหละเป็นผู้รู้ตน...กิเลสตัวไหนลดกิเลสตัวไหนเบาบางกิเลสตัวไหนสิ้นไปแล้วตนนั้นแหละรู้ตนเอง...ในการปฏิบัติมันต้องสอบอารมณ์ใจตนไปด้วย...นี้จึงจะใช่การปฏิบัติ...แต่ถ้าไปวัดหรือสถานที่ปฏิบัติธรรมแล้วไปโชว์ว่าตัวเก่งตัวดีกว่าเขานั้นแหละเอากิเลสตนไปอวดคนอื่น...ถ้ายังไม่แน่ใจตนว่าตนเดินถูกทางแล้ว...ก็ฝึกปฏิบัติที่บ้านนั้นละอย่าเที่ยวไปตามสถานที่ต่างๆเลย

 

ถ้าข้อความนี้หมายถึงข้าพเจ้านี้ไม่มีในข้าพเจ้าแน่นอน...

ก็บอกอยู่เป็นประจำว่าอย่ามาสรรเสริญข้าพเจ้าไปสรรเสริญคุณพระรัตนตรัยถึงจะถูก

เราไม่มีในโลก โลกไม่มีในเรา...ธรรมเป็นสมบัติของโลกข้าพเจ้าไม่เอาหรอกธรรม...เมื่อถึงคราวต้องตายข้าพเจ้าก็คืนไว้ให้แก่โลก

 

อื้อหือ คนมีดาบ สำนวนเปรียบเทียบยังไม่เข้าใจ เสือกอยากจะคมในฝัก ...กุเห็นมีแต่ขี้เท่อ ชักมั่วชักซั่ว ชักจนบิ่นสนิมกิน อยากจะโชว์หล่อ

 

อยากจะเป็นศาสดา ใช้คำวกวนไปมา เวิ่นเว้อ พยามมาก แทะคำจากตำราโน่นนี่มาแปะ โชว์เหนือโชว์รุ้

ฝึกจนเจอผุ้รุ้ตัวจริง และอยู่กับสติ แค่นั้นแหล่ะ อารมณ์อะไรมาก้กำหนด เกิดไตรลักษณ์ จบ ....ในเน็ต พระสายต่างๆ มีสอนง่ายๆ เพียบ ฝึกไปตามจริตที่ตัวเองชอบ ชอบทางไหนก้อไปทางนั้น....อ่านของไอ้สวะนี่โครตหลอน

 

อันนี้ก็เป็นเจตนาของพระเยซูในศาสนาคริสต์เช่นเดียวกัน...หาใช่สารภาพบาปอย่างเดียวไม่...เมื่อสารภาพแล้วต้องไม่ทำผิดซ้ำอีกนั้นละถึงจะถูกต้องตามเจตนา

 

ท่านจะมาเป็นเจ้าแม่จิตจักรวาลแทนจิตยิ้มหรือเปล่า...เดี๋ยวจะสถาปนาให้5555555

 

ข้าพเจ้าจะมีอภิญญาหรือไม่ๆ จำเป็นต้องรู้ ไม่อวด .....หราาา กุเห็นวันเว้นวัน ไม่อวดเนอะ มาแต่ละอย่างไม่ซ้ำ แล้วแต่ประสาทมันจะพาหลอนไปทางไหน เฮ้อ งานอัลไซเมอร์ก้ต้องมา