เห็นภาพคลื่นน้ำทะเลซัดท่วมภูเขามาเลย(พี่ที่ทำงานบอกนั่งสมาธิเห็น)

พวกท่านเป็นผู้ใช้ พลังของพระยาธรรม
ที่มีมหาเมตตาใหญ่ แต่ไม่มีใครสักคน
ที่จะมีเมตตาต่อสัตว์โลก
หากเมตตาสัตว์โลก เหมือนกับ ท่านจิตยิ้มได้
โลกนี้ก็จะบรรเจิด วิเศษวิโส ไปด้วยคนมีเมตตา
ไม่ใช่การจ้อง ฆ่ากันในตายไปข้างหนึ่ง

ท่องเอาไว้ในใจเสมอๆว่า
เมตตาหนอเมตตาๆๆๆๆๆ

 

ธรรมะมึงนี่ยังต้องฝึกในห้องปลอดเชื้อกันอยุ่เลย แทะตำรามาเล่มเดียวกัน แต่เจอสถานการณ์จิง ความดัน เบาหวานพุ่งเกือบทุกราย โครตกระจอก

 

สอนอย่างนี้ดีครับ เค้าเรียว่า มีธรรมะ
คุยๆไป ก็แทรกธรรมะไปด้วย
แบบนี้จะได้ทั้ง คนที่ให้ธรรมะ
และ คนที่รับธรรมะ
เรียกว่า ได้ทั้งสองฝ่าย
ฝ่ายที่สอน ก็เอาไว้เตือนตนเองได้
ฝ่ายที่รับ ก็จะได้เรียนรู้ธรรมเสมอๆ

 

เราจะบอกให้นะ...ตั้งแต่เกิดมาเรายังไม่เคยจับพระไตรปิฏกเล่มใดเลย...เราใช้การฟังแล้วเราก็ปฏิบัติ....ส่วนตำรานั้นเราเคยอ่านแค่หนังสือของหลวงพ่อสด วัดปากน้ำ ชื่อหนังสือว่า... "วิชชาธรรมกายเบื้องต้น" เราอ่านไม่ถึงครึ่งเล่มเลย...เราก็ได้เข้าถึงเอกัคคตาจิตแล้ว.....นี้ไม่ได้คุยเพื่ออวดอ้างตนแต่อย่างใด...แต่อยากบอกว่าถ้าใครปฏิบัติจริงย่อมได้พบของจริง.....ส่วนท่านปวีและท่านเล่าปัง...เราไม่สนทนาด้วยแล้ว...เสียเวลาเปล่า

 

ขอบคุณที่อ่านแล้วเข้าใจค่ะ

 

ปัจเจกะ คือ เกิดมาแล้ว ไม่มีอะไรเลย
สตางค์แดงเดียวก็ไม่มี
ถ้าจะมีได้ ก็ต้องฝากผู้อื่นไว้
ถือเองไม่ได้ เดี๊ยวก็เอาไปช่วยคนอื่นหมด
ต่อให้ ถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง
หากไม่โดนโกง อาจจะต้องเสีย ญาติที่เคารพ
คิดขำๆได้ แต่อย่าคิดจริงจัง

 

ใช้แล้วครับ ผู้ที่ปล่อยวางได้ คือ บรรลุธรรมนั่นเอง
ง่ายๆ ปล่อยวาง ลองทำดู

 

มึงนี่ก้อโชว์โง่ไม่เลิกรา เข้าฌานแบบฟลุกๆ (กุพูดถึงคนที่เข้าได้จิง) นี่คือเทพมาก ที่สุดในคำสอนของพระพุทธเจ้าแล้ว ของจิงแล้ว?

อยากจะมีวิเศษ อยากให้คนยกหาง อยากให้เค้าชมว่าดี ถรุยย

 

ถ้าเป็นอย่างนี้จริง ทำไมมีแต่คนจนๆ ที่ไปบวช
บวชแล้ว บรรลุธรรมได้ด้วย เพราะเค้าไม่มีสักบาท
เค้าเลยไม่ต้องยึดถืออะไรเลย

ส่วนคนรวย ถึงเค้าไปบวช แต่จิตใจของเค้า
จ้องที่จะหาเงินอย่างเดียว
ขนาดบวชแล้ว ก็คิดแต่เรื่องเงิน
กลัวแต่ว่า พรุ่งนี้จะหาเงินไม่พอ
ทั้งที่ตัวเอง ก็มีล้นฟ้าอยู่แล้ว

นี่คือ ข้อดีข้อเสีย ระหว่างมี กับ ไม่มี
คนจน เค้าเรียกว่า บวชใจ
ถึงไม่มีเงิน แต่ก็ยังมีแรงกาย
ไม่มีเงินทำบุญ เค้าก็ใช้แรงกายทำบุญ
ไม่มีเงินแดงเดียว แต่ก็ยังอยากช่วยคนอื่น
ที่เค้าเดือดร้อน นี่คือ มหาเมตตาใหญ่
คือ ไม่มีอะไรเลย มีแต่ใจที่คอยช่วยคนอื่น

 

ก็ให้แม่เราซื้อเงินก็เป็นของแม่...ถ้าเผื่อเราขอเงินมาเติมเนตจะได้ของ่ายๆไง...ถ้าแม่ไม่ถูกหวยบ้างเราจะขอเงินยาก...แล้วสุดท้ายเราก็ไม่ได้เข้ามาคุยกับพวกท่าน....ขอสักงวดนะสามตัวตรง50คูณ50..พอแล้ว.....ให้เทวดามาเข้าฝันแม่เราก็ได้นะ...เราก็ไม่อยากยุ่งกับหวยอยู่แล้วล่ะ

 

จะเรียกว่าไม่เต็มบาทไม่ได้
ต้องเรียก พระยาธรรม ว่า
เป็นพวก ไม่มีเลยซักบาท
ไม่มีเลยซักแดงเดียว
ส่วนคนที่เป็น บริวารของพระยาธรรม
ก็ยากจนเหมือนกัน
มีแต่ใจเมตตาเท่านั้น
ที่ใหญ่จนคับ สามโลกธาตุ

 

ที่ท่านพูดก็ถูก แต่ไม่หมด ความดีไม่เกี่ยวกับ จนและรวย
ท่านอาจจะเจอแบบที่ท่านเห็น เราก็เจอแบบที่เราเห็น
ไม่งั้นเวลาบวชเค้าจะต้องใช้เงินกันเหรอ ซื้อเครื่องของใช้
มีเงินบ้างก็ไม่ได้หมายถึงรวยน่ะท่าน รวยของท่าน กับรวย
ของแต่ล่ะคนก็ไม่เท่ากันอีก อยู่ที่ความพอใจของแต่ล่ะคน

 

เคยเห็นคนอื่นทำบุญ แล้ว พระบอก
ให้เราอนุโมทนาไหมครับ

คนที่ทำบุญ เป็น คนอื่นไม่ใช่เรา

แต่คนที่ได้บุญร่วม ก็คือ เราเอง

นี่คือ หลักการทำบุญที่ไม่ต้องใช้เงินสักบาทเดียว
ใช้เงินคนอื่น แล้วเราอธิษฐานจิต
ขอทำร่วมกับเค้า
ถึงไม่ได้บุญทั้งหมดนั้น
แต่ก็ได้บุญกุศลเช่นกัน

 

ผั๊วะ!!!

พี่ นิ่งคาคาน แก ไม่มีอะไร

เมา อรูปฌาณ ที่ คิดเอาดุ่ยๆ

สังเกต การเพิก สมมติ ที่เปนตัวชูโรง

ดังนั้น....ที่ แบงแบง กล่าวว่า อาจจะ
ไม่ตรง100%อันทีจี ควรพูดว่า ไม่ตรง
สักกะ%

เพิกกรรมเก่าทิ้ง กรรมใหม่ ไม่รู้จัก

เปน แบงแบง กรรมมีผลแน่ ทำแน่ ได้แน่
แค่อาสัย เย็ลลลลลจาย เกิดดับ ตามระลึก โป๊ะเช๊ะ

 

ความพอใจแต่ละ จิต ......ที่แสดงความไม่เที่ยง

อาสัย ระลึก เข้ามา โป๊ะเช๊ะ เนืองๆ

อุมามิ

 

เนื่องจาก แต่ละคน มีวาสนาบารมี
มีมาไม่เท่ากัน เรื่องที่ไม่ควรคิด หรือ
เรื่องที่เป็นอจินไตรย ของแต่ละคน
จึงมีมากบ้าง น้อยบ้าง ต่างกันไป

เรื่องใดคิดแล้ว แต่คิดไม่ออก ก็ไม่ควรคิดต่อ
เดี๋ยวจะหัวแตก หัวระเบิดกันไป
ให้เน้นไปฟังในเรื่องที่เรายังคิดไม่ออกแทน
เมื่อเกิดปัญญาขึ้นมา
เดี๋ยวเรื่องที่เป็น อจินไตรย
ก็จะเกทได้เอง ตาม ประสพการณ์ของชีวิต

 

คุงเปิ้ง กะ คุงแมวเซมากุเตะ น่า จะทำข้อตกลงกัน

แบบ โกลิตะ กับ อุปปาติสสะ

ใคร ได้ดี ให้หาสี JBP มาทากันและกัน

 

คนที่จะโทษตนเองได้
ต้องแสดงว่า ฝึกมาเยอะ
ได้รับบทเรียนชีวิตมาเยอะ
แต่ระวัง มันจะ ฆ่าตัวตาย นะครับ
ถ้าไปโทษตัวเองจนมากเกินพอดีไป
แต่มันก็จะทำให้เราบรรลุธรรมได้ด้วย
ปล่อยวางได้ด้วย นั่นเอง

 

คนเรามีทุกดวงจิตในร่างนี้
ตั้งแต่ มาร ยัน พุทธะ

เป็นตัวคุณเอง ที่ชอบเอาจิต ไปจับไว้ที่ มาร
หากคุณเอาจิตไปจับไว้ที่พระ แทน
เช่น เมื่อคุณโกรธ แทนที่จะแสดงความโกรธออกมา
ขอให้คุณ อุทานคำว่า ปล่อยวางหนอปล่อยวาง
อย่างนี้ เค้าเรียกว่า พอมารโผล่
ก็นึกถึงอารมณ์ของ พระนิพพาน ทันที

การปล่อยวางทุกสิ่ง ก็คือ
อารมณ์ของพระนิพพาน นั่นเอง

 

ในระหว่างที่เจ้าฝึกฝน
มีคาถาที่ดีทีสุดอยู่ คาถาเดียว คือ
พุทโธ ให้ท่านคาถานี้ให้คล่อง
แม้แต่ตอนที่ เทวดา มาลองใจท่าน
ไล่ท่านลงจาก อาสนะ ของท่าน
เพราะทุกคนที่ฝึกปฏิบัติธรรม
จะมีอาสนะ หรือ ธรรมาสน์ เกิดขึ้น
ในระหว่างที่ท่าน ฝึกฝนจิต

เทวดาที่เค้าทำหน้าที่
เค้าก็จะทำหน้าที่ มาไล่ท่านลงจากที่นั่ง
หากท่านทนไม่ได้ แสดงว่า จิตยังอ่อน
ยังต้องฝึก ยังต้องพัฒนาจิตใจอีกเยอะ

พุทโธ จะช่วยท่านได้ตอนนี้
เพราะพุทโธ เป็นคำเรียก พระพุทธเจ้าทุกพระองค์
ที่บรรลุแล้ว ให้มาช่วยเรา
ในขณะที่เราฝึกฝนจิด
ไม่ให้ออกนอกลู่นอกทางไป