เห็นภาพคลื่นน้ำทะเลซัดท่วมภูเขามาเลย(พี่ที่ทำงานบอกนั่งสมาธิเห็น)

สวัสดีท่านสงบ ที่คิดถึง มาบ้างไม่มาบ้างค่ะ แต่วันนี้รีบเข้ามาเพราะอยากรู้พายุทำลายทรัพย์สินไปถึงไหนแล้วค่ะ เลยเข้ามาอ่าน

 

มันเปน ทางออกง่ายๆ ของคนที่ต้องการ
เหลว และ ไหล

เปนทางออกที่จะบอกว่า ตนมี อภิญญาฮ้าว์

แต่ ยังพร้อม จับ พับเป็ด กินตับ (10000 นาง
โควต้า พระยาตำ มิด ก ราด)

 

คิดถึงทุกคนเลยน่ะ เวลาไม่เข้ามาใจมันก็อยากมา ยังงี้เรียกว่า กิเลส อะไรหว่า

 

เมื่อมีภัยพิบัติเกิดขึ้นในประเทศไทย..สิ่งแรกที่พบเจอคือน้ำใจของคนไทย...เราว่าพายุน่าจะเข้ามาบ่อยๆนะ...จะได้เห็นความรักความสามัคคีบ่อยๆ

 

นี้เรียกว่าความอยาก...แต่ "อยาก" ตัวนี้ดี..คือ..อยากเรียนรู้ธรรมะ...อันนี้เป็นอยากฝ่ายดี...พระท่านว่ากิเลสก็เป็นธรรม

 

แหมม ถ้ากิเลสฝ่ายดีจริง ก็ดีไปค่ะ อย่าให้ตัวเราหลงทางก็พอแล้ว เราหลงมาเยอะแล้ว
เราเบื่อหน่ายมากเลย บางทีก็อึดอัดอยากออกจากร่างนี้เต็มที ถ้าไม่ต้องรับผิดชอบอะไร
ก็ดีน่ะ

 

บ่อยไปไม่ดีท่าน ประเทศฟื้นตัวไม่ทัน อะไรที่มีบ่อย ๆ คนก็จะชิน การตื่นตัว การช่วยเหลือ ความ
สามัคคี ก็จะหายไปด้วย เพราะเจอกันจนชินแล้ว นิสัยคนก็ประมาณนี้แระ

 

นั่นคืออยากมากไป...ต้องอยากให้น้อยลงอีก...ถ้าอยากมากไปจะเป็นทุกข์...ธรรมชาติของสัตว์โลกย่อมมีความอยากเป็นธรรมดา..แต่ถ้ารู้จักใช้ความอยากเพื่อเรียนรู้นี้ถึงจะดี..

 

ปีละ4ลูก....ไตรมาสละ1ลูก...เหมือนการรายงานผลการทำงานของรัฐบาลนี้ล่ะ...น่าจะเหมาะ

 

จ้า ท่านเริ่มสงบสมชื่อแล้ว ว่าแต่ทำไมหมู่นี้ ท่านหน้าแดง ๆ ไม่มาทำงานล่ะ อาชีพท่านน่ะ
ล่ะเลยได้ไง 5555

 

เพราะเรารู้แล้ววาง...เมื่อก่อนเราต้องการปราบทิษฐิคนอื่นมากไป...แท้จริงแล้วความต้องการนั้นมันเป็นทิษฐิเราเอง....สุดท้ายเมื่อเรารู้เราวาง

 

ฝุ้งซ่าน.... ก้ล่าย

หิวอารมณ์ ก้ล่าย.....ถ้าติด ตีสาม ก้เปิด
ตีสี่ก้เปิด ไม่มีใครโพส เหนหมา ก้ ทัก
ถ้า ติดแบบนี้เรียกว่า เมา เสพติด เข้าขั้นโรคจิต

ฝุ้งซ่าน ที่เปน ธรรมพูดได้ อยากพูด ก้จะ
มี ระดับฝุ้งก่อนตื่น เรัยกว่า ฝัน ...ตื่นแล้ว
แต่ยังไม่มีเรื่องพูด ก้จะ นอนแช่พรางคิด เคลิ้มๆ
หน่อย ก้จะเปน ภาพฝัน ....อะไรแบบนี้ จะมี
มานะอัตตาแถมมาด้วย เปน พระยาตำ

 

ใครชื่อหน้าแดง

 

ดีค่ะ คงเป็น ฟุ้งซ่าน ทุกอย่างแต่ไม่ต้องแถมพระยาตำมาให้ค่ะ เพราะไม่ชอบเปนค่ะ

 

พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนให้ชนะคนอื่น...แต่พระองค์สอนให้
ชนะใจตนเอง

 

เปนความเหนผิด

กายนี้ มันเปน อุปทายรูป กรรมชรูป

แปลว่าอะไร

แปลว่า เปนสิ่งเลี่ยงไม่ได้ ออกไม่ได้ เพราะ
เปน วิบาก

การปรารภออกจากกาย จัดเปน มิจฉาทิฏฐิ
เปน ปุถุชนขาดการสดับ ธรรมไม่กระดิก

การปรารภออกจากจิต ยิ่งหนัก จัดเปน เดรัจฉานกถา

แต่....

การ ตามรู้ว่า วิบากนั้น คือ การดับลง ของ เวทนา
ในกาลก่อนๆ ไม่ต้อง รู้ แล้ว วาง เพราะ วิบาก
มันวางไม่ได้ มันดับของมันไปปีมะโว้แล้ว
จึงค่อย ตามรู้ จนขนหัวตั้ง ถึงจะเปน กำหนดเหนทุกขสัจจ

 

การ ยินดี(ยินร้าย/แสร้งทำเฉย)ใน พยาตำ ในธรรมภายนอก

ก้คือ ธรรมภายใน

ไปช่วย พระยาตำ ยกหาง ในทางธรรมถือ
ว่า มีกิเลสตัวเดียวกัน

กรรมเปนเผ่าพันธุ์

กรรมเปนทายาท ทายก

 

แล้วมันก็จะผ่านพ้นไป

 

แล้วมันก็จะผ่านพ้นไป

 

เราก็เคารพสิทธิ์ของทุกคนเหมือนกันนั้นแหละ...เพราะเราไม่รู้จักตัวตนกันอยู่แล้ว...คำแต่ละคำมันก็แค่ลม....เราไม่เอามาใส่ใจก็จบ....การด่ากันทางตัวอักษรมันไม่ได้ทำให้ใครตายหรอก...แต่ถ้าเราเอามาใส่ใจนี่สิ...อาจมีคนตายได้...แต่คนที่ตายนั้นไม่ใช่ใครอื่น...ก็ตัวเราเองนี้แหละ......เมื่อก่อนตอนเด็กเราฟังคนแก่เล่าคติสอนใจในแบบลูกอิสานว่า....พระพุทธเจ้ากับพระอานนท์ออกบิณฑบาตร...ชาวบ้านด่าว่าพระพุทธเจ้าเสียๆหายๆ..พระพุทธเจ้าก็เฉยแต่พระอานนท์กลับโกรธมากจนร้องไห้..พระพุทธเจ้าจึงเรียกมาถาม...และพระพุทธเจ้าตรัสให้พระอานนท์เก็บคำด่าของชาวบ้านใส่ย่ามมาให้พระองค์ดูเมื่อกลับถึงที่พัก......แล้วท่านทั้งหลายคิดว่าพระอานนท์จะมีอะไรให้พระพุทธเจ้าดูมั๊ย