เห็นภาพคลื่นน้ำทะเลซัดท่วมภูเขามาเลย(พี่ที่ทำงานบอกนั่งสมาธิเห็น)

ท่านเคยฟังหลวงพ่อท่านสอนธรรมะหรือเปล่า...หาฟังก่อนสิ...ในยูทูปเยอะแยะ...ค่อยมาแย้ง...เราฟังธรรมะทุกสายนั้นแหละ...เพียงแต่เราไม่ได้ฝึกมโนมยิทธิ

 

ตำแหน่งหัวหน้าของสวรร หรึอ พรหม มาจากบุญบารมีที่เขาทำมา ไม่ใช่เกิดจากความคิดคนนั่นเปีนสิ คนนี่เปึนสิ ถ้าสั่งได้ตามใจปุถุชนฃี้เหม้น เป้นกันเต้มโลกแล้วมั้ง ก่อนพูด ก่อนทำ ใช้สติพิดนาก่อน อย่าโชว๊โง่

 

ออกไปนอกบ้านก็มีแต่วงเหล้า...สุดท้ายก็กลับเข้ามานั่งหน้าบ้านอย่างเดิม

 

บางคนนรกไม่มี สวรรไม่มี โน่นไม่มีนี่ไม่ใช่ ไม่มีหมี ไม่มีแปดสิ กกรรูถามคำนึงเมิงเป้นพระอรหันต้แล้วใช่มั้ย รู้แม่งทุกเรื่อง มดมีหะมอยกี่เส้นแม่งก๊รู้ บอกซะก่อนนะใครอวดรู้ อวดฉลาด เขาเอาลงอเวจีหมด โทษฐานทำให้คนหลงผิด

 

ท่านทำคอกซะแน่นหนาเชียว...โคตัวไหนจะกล้าแหกคอกล่ะทีนี้...ถ้ายังมีก็สุดยอดโคโง่แล้วล่ะ5555

 

เอ่อ อยากถามสักคำค่ะ ที่ออกมาโชว๋โง่ โน่นไม่มี นี่ไม่ใช่ คือแบบมันเท่ห๋มากเหรอค่ะ คือทำแล้วขนดากกมันลุกเหรอคะ จะได้ทำมั่ง อยากลุก

 

" อะไรๆ มันก็เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา มันก็สลายไปเรื่อยๆ..
แต่ความรู้สึกของเรามันจะลวงหลอกไป..
การปรุงมันเกิดมาจากอวิชชาให้เกิดสังขาร..
ก็เลยปรุงแต่งขึ้นเรื่อยๆ ไม่ให้เราหยุดสักที..
เมื่อมันปรุงขึ้นมาอีก เราก็ว่าอันนี้เป็นของไม่แน่นอนตัดบทมันไปเลย..
ไม่ได้ยึดมั่นถือมั่น มันก็ละลายของมันไป ระเหยไปเหมือนไฟกับหม้อแกง..
หม้อแกงมันอยู่ข้างบน ไฟมันไม่ดับ มันก็ทำให้น้ำในหม้อเดือดขึ้นเรื่อยๆ..
ถ้าเราดับไฟเสีย น้ำมันก็จะไม่เดือด มันเป็นอย่างนี้.. "

หลวงปู่ชา สุภัทโท
เทิดไว้เหนือเศียรเกล้า

 

ระลึกและสำนึกในใจทุกวันจะดี...ไม่ใช่ครบรอบทีค่อยมาสำนึก..

 

พระโพธิสัตว๋แต่ละองค๋บารมีียังไม่เท่ากันเลย ถามหน่อยแกเป๊นใคร บารมีมากแค่ไหนถึงบอกนี่ใช่ นี่ไม่ใช่ แล้วแกเชื่อใจแกได้ไงว่าแกคิีดถูก กกรรูเห้นเถียงแถมันทุกเรื่อง อย่าหัดเป้นคนมักง่าย ฃ้อมูลต้องมีในมือถึงจะโชว้หล่อได้ #คนอยากขนลุก#

 

" ขั่นใจมันดี เฮ็ดอีหยังมันกะดีเมิ๊ดฮั่นล่ะ..
ขั่นใจมันบ่ดี เฮ็ดอีหยังมันกะบ่ดี...ให่เว่าจังซั่น..เอ้อ..."

หลวงปู่หล้า เขมปัตโต
เทิดไว้เหนือเศียรเกล้า

 

**เครื่องจองจำที่ปลดได้ยาก**
...นักปราชญ์ทั้งหลายไม่ได้กล่าวเครื่องจองจำที่ทำด้วยเหล็ก ทำด้วยไม้ และทำด้วยหญ้า (เชือก) ว่าเป็นเครื่องจองจำที่มั่น
นักปราชญ์ทั้งหลายกล่าวความความรักใคร่พอใจนักในแก้วมณีและกุณฑล และความห่วงอาลัยในบุตรและภรรยาทั้งหลายว่าเป็นเครื่องจองจำที่มั่น พาให้ตกต่ำ เป็นเครื่องจำที่หย่อนๆ แต่ปลดเปลื้องได้ยาก
นักปราชญ์ทั้งหลายตัดเครื่องจองจำแม้เช่นนั้นออกบวช เป็นผู้ไม่มีความห่วงอาลัย ละกามสุขเสียแล้ว ฯ

พันธนสูตรที่ ๑๐
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗
[๓๕๓]

 

เราฟังอยูู่ทุกคืน และมีธรรมหลากหลายด้วย ปฏิบัติตามท่านในบ้างธรรม แต่ก็ไม่ได้หรืออ่านแบบฉาบฉวยหรอกนะ คำพูดว่่่่่่่่่่าขี้เกียจนะมีเราได้ยินได้ฟังได้อ่านอยู่ แต่่่่่การตีความของคนเราอาจไม่่่่่่่่่่เหมือนกันอาจจะอ่านไม่จบหรือไม่ได้ลองปฏิบัติิิิิิิิิิิิิอย่างจริงจังอย่างจริงจัง

 

ที่นี่อากาศหนาวอุณหภูมิ 18 องศา...ลมแรงฟ้าครึ้มและมีฝนลงเม็ดพอรู้สึกได้

 

นั่นแหละชีวิตจริงเขาให้ปลงและมีจิตใจเมตตาสงสารว่าสัตว์โลกเหล่านั้นคือเพื่อนร่วมเดินทางของเรา นำมาสอนใจเราทุกๆสิ่งรอบกายเราเป็นธรรมะได้้้้หมด เมืื่อก่อนครอบครัััวเราก็เป็นเช่นนัั้น ตอนแรกสมัยยังเด็็็็็็็็กซีเรียส แต่พอผ่านไปก็ค้้้้นพบธรรมต่่่่างๆจากวงเหล้า ขึ้นอยู่กัับ
ว่าใครมีปัญญาพิจารณามากน้อยกว่ากัน

 

ตามสบายเลยนะ...ใครปฏิบัติสายไหนอย่างไรก็ตามสบาย...พัฒนาจิตตนได้...ขัดเกลาจิตใจตนได้...เราก็ขออนุโมทนา...สาธุ นะจ๊ะ

 

ขอบพระคุณมาก...ท่านอาจารย์ที่เมตตาสอนสั่ง...ศิษย์ปัญญาน้อยคนนี้...ข้าพเจ้าฯ จะจดจำใส่ใจไว้..

 

เศร้าทำไมท่านแจง...คนโง่ต้องเรียน...คนเก่งต้องสอนไม่ใช่หรือ....ตามหน้าที่ในทางโลกเขาก็เป็นครูอยู่แล้ว...ในกระทู้นี้และอีกหลายๆกระทู้...เราได้เรียนมาน้อยที่สุดแล้ว นะจ๊ะ

 

เคยอ่านเจอบทความหนึ่งของหลวงปู่ดูลย์ พระและเณรหนวกหูเครื่องเสียงและกิจกรรมในงานแสดงช้าง ซึ่งจัดอยู่ใกล้ๆวัดแล้วบอกหลวงปู่ หลวงปู่บอกว่า
มัวสนใจอะไรกับสิ่งเหล่านั้น ธรรมดาแสงย่อมสว่าง ธรรมดาเสียงย่อมดัง หน้าที่ของมันเป็นเช่นนั้นเอง เราไม่ใส่ใจฟังเสียอย่างก็หมดเรื่อง จงทำตัวเราไม่ให้เป็นปฏิปักษ์กับสิ่งแวดล้อม เพราะมันมีอยู่อย่างนี้ เป็นอยู่อย่างนี้ เพียงแต่ทำความเข้าใจมันให้ถ่องแท้ ด้วยปัญญาอันลึกซึ้งเท่านั้นเอง

 

เมื่อก่อนเรากินเหล้าเรียกว่า..นักดื่มชั้นครู...มีวันนึงเป็นวันคล้ายวันเกิดเรา...เราได้เลี้ยงเหล้าเพื่อนๆ..ดื่มกันไปทุกคนบอกว่าจะอยู่ด้วยกันยันสว่าง...ด้วยว่าเราใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมาตลอด...ทุกคนรับปากว่าคืนนี้จะไม่ทิ้งเราไปไหน...สุดท้ายเมื่อเมาได้ที่...ก็ขอตัวไปทีละคนจนไม่เหลือใคร

...เราก็เมาจนหัวจะติดพื้นอยู่แล้ว...พอระลึกได้ว่า...เพื่อนแท้ไม่มีในวงเหล้า...นับจากวันนั้นเราก็เริ่มห่างการดื่มเหล้าและเริ่มงดเหล้าเข้าพรรษา...ถ้านับย้อนหลังไปก็6ปีแล้ว...เราไม่ได้รังเกียจวงเหล้าหรอกนะ...เรานั่งเล่นไป...รินเหล้าให้เขาด้วย...เพื่อนๆเราที่บ้านเกิดนี้เขาเข้าใจ...แต่เราขี้เกียจคุยกับคนเมา....แค่นั้นเอง

 

ไม่เห็นเกี่ยวกันเลยท่านเราก็เพิ่งจบปริญญาเมื่อผ่านมา6ปีนี้เอง จบเพราะจำยอมสงสารแม่อยากเห็นและเรารับรู้ว่ารับปริณญาก่อนเสียชีวิต ที่เราเคยบอกว่าอธิฐานขอชีวิตแม่เมื่อตอนท่านอยู่ที่โรงพยาบาลพอครบกำหนดท่านก็็ไป เราไม่เห็นด้วยหรอกนะบางอย่างก็ไม่ได้วัดกันที่การศึกษาหรือใบปริญญาหรอก จบออกมาเก่งอย่างเดียว ไม่มีคุณภาพ ไม่มีคุณธรรม ก็วุ่นวายสังคมเปล่าๆ แต่ก็นั่นแหล่ะสังคมทางโลกมันเป็นเช่นนั้นก็ต้องทำตาหลิวไปตามเรื่อง ทางธรรมต้องรู้ทั้งปริยัติและปฏิบัติมิใช่หรือ แต่ยังไงก็ต้องอาศัยข้ามฝั่งถึงฝั่งก็ปล่อยทิ้งให้หมดทั้งดีและชั่ว