เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

ไม่ใช่อยากหรอกครับ จารย์ ...เขามาเอง

 

ขอบคุณครับ ช่างประจำผมแกก็บ่นว่าหายากครับ...ปกติผมก็จะพกมีดหมอปากกาอยู่แล้วครับ แต่อยากพกแบบรูปทรงสมัยใหม่บ้าง ปราบได้ทั้งผีกันได้ทั้งคนครับ อิอิอิ

 

กราบหลวงพ่อทรงครับ สวัสดีตอนเช้าทุกท่าน อ่านประสบการณ์แล้วก็ขนลุกดีครับ โดยส่วนตัวไม่เคยเจอกับ...เลย ถ้าถามว่าอยากเห็นไหมก็อยาก จะได้ตัดความสงสัยไปให้หมด แต่ก็กลัว แหะแหะ แค่คิดก็นอนไม่หลับแล้วครับ

 

สวัดดีครับ ตอนนี้ผมยุ่งๆหน่อย จะไปภูเก็ต แต่วันเดียวก็กลับ มาอีกทีมืดๆหน่อยน่ะครับ

ฝากบ้านด้วยน่ะจ้ะ

 

ผมก็ไม่เคยเจอผีแฮะแต่เชื่อว่ามีจริง(ตามแนวพุทธ) และเชื่อว่าในอนาคตเรื่องจิตเรื่องวิญญาณจะกลายเป็นเรื่องธรรมชาติเหมือนเรื่องฟ้าผ่า สำหรับมนุษย์ส่วนใหญ่แล้วธรรมชาติอาจหมายถึงสิ่งที่วิทยาศาสตร์อธิบายได้เราเองที่ไม่ใช่คนปฏิบัติถึงเลยอาจจะต้องรอวิทยาศาสตร์หน่อย แต่สำหรับผมเชื่อว่าเป็นเรื่องธรรมชาติอยู่แล้วไม่เคยเจอ แต่อยากเห็นเหมือนกัน แต่ไม่เห็นจะดีกว่า เอ๊ะ นิสัยเสียอีก แหะๆ

 

อรุณสวัสดิ์ครับพี่น้องบ้านเหรียญบิน

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรงครับ
ผลัดกลางวันมาแล้วครับ แหมดีที่ไม่อยู่กลางคืนคุยกันเรื่องผีผี เดี๋ยวผีมานะครับ ส่วนตัวเชื่อเรื่องผีและวิญญาณครับเพราะเคยสัมผัสแต่ไม่เจอะจังๆ ส่วนเรื่องความเกี่ยวเนื่องของวิญญานมีครับ
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เป็นความเชื่อของแต่ละบุคคลครับ
เรื่องแรก อามาแจ้งข่าว
ตอนผมอายุซักประมาณ 20 ปี เรียนที่มหาวิทยาลัยแม่โจ้ เชียงใหม่ ซึ่งต้องจากบ้านที่สุรินทร์มาร่ำเรียน โดยนานๆทีก็ติดต่อทางบ้านไป มาวันหนึ่งในช่วงฤดูหนาวอากาศหนาวจับใจ จำได้ว่าเป็นเวลาประมาณ 23.00 น.ผมปลีกตัวมานั่งอ่านหนังสือวิชาที่แสนจะยากส์ของเด็กเกษตรคือ ฟิสิกส์ โดยปลีกตัวมานั่งอ่านที่ระเบียงนอกห้องคนเดียว เพื่อนๆนอนกันเงียบหมดแล้ว จู่ๆผมก็ขนลุกซู่ตอนแรกก็เฉยๆเพราะนึกว่าอากาศหนาว อีกสักพักผมก็แว่วเสียงเพลงธรณีกรรแสงที่เขาใช้เปิดกันในงานศพดังกังวานมาแต่ไกลแล้วก็ชัดขึ้น ชัดขึ้น สักพักก็เงียบไป ผมเย็นสันหลังวาบเลยครับ เพราะใครที่ไหนจะมานั่งฟังเพลงธรณีกรรแสงในหอพักเช่นนี้ แล้วหมาใต้หอพักก็พร้อมใจกันส่งเสียงกันโหยหวนผมรีบพับหนังสือเก็บอุปกรณ์แล้วกลับไปนอนคลุมโปงครับ แล้วตอนเช้าผมก็กลับมาถามเพื่อนๆว่ามีใครเปิดหรือได้ยินเสียงเพลงธรณีกรรแสงบ้างเมื่อคืนนี้ เพื่อนทุกคนก็ส่ายหัวไม่มีใครเปิดหรือว่าได้ยินเลย ผมก็เลยเก็บความสงสัยไว้ในใจว่าทำไมเราถึงได้ยิน จนกระทั่ง 5 วันต่อมา ผมโทรศัพท์กลับบ้านพ่อบอกว่า รู้หรือยังว่าอาผู้หญิงแกเสียมาได้ 5 วันแล้วนะ และถามว่ามีอะไรผิดปกติหรือปล่าว ผมก็ถามพ่อว่าทำไม พ่อบอกว่าหลังจากอาเสียไปแล้ว เขาไปดูหมอกัน หมอดูบอกว่าอาผมมาหาผมที่เชียงใหม่ด้วย ผมฟังแค่นั้นผมขนลุกซู่เลยครับ นี่นะหรือที่เขาเรียกว่า สื่อ วิญญาณ โดยมาในรูปแบบต่าง ซึ่งอาผมอาจจะมาบอกในรูปแบบของเสียงเพลงที่ใช้ในงานศพก็ได้ เพราะอาคนนี้ตอนที่ทางบ้านมาส่งเรียนที่เชียงใหม่แกไม่สะบายมาด้วยไม่ได้แต่แกก็บอกว่ามีโอกาสจะมาเยี่ยม เรื่องนี้ผ่านมาเกือบ 10 ปีแล้วครับ แต่ผมก็ยังจำบรรยากาศนั้นได้อย่างไม่ลืมเลือนครับ
ประสบการณ์ของผมอาจจะยังไม่สยองหรือติ่นเต้นพอ ซึ่งมีอีกเรื่องแต่ยังไม่กล้าเล่าครับเดี๋ยวไม่สนุกเพราะเป็นเรื่องของปากหาเรื่องของผมและกลิ่นจากสิ่งที่ไม่อยากเจอครับ เดี๋ยวรอฟังจากพี่พีต่อไปครับ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง ครับ

 

เล่าอีกครับๆๆๆ

 

ร้านคุณเบ็นมีของหลวงพ่อทรงมาโชว์เพียบเลยครับ เดี๋ยวผมจะขออนุญาตนำมาแปะไว้บ้านเหรียญบินครับ

 

สวัดดีตอนเที่ยงๆๆๆ ครับ

 

มีเรื่องขนหัวลุกแต่เช้าเลย อ่านแล้วนึกถึงรายการ the shock เลย ปิดทุกสัปดาห์ แต่หลับก่อนจบทุกที

 

วันนี้ วันหยุดไม่ออกไปไหนกันหรอครับพี่

อ่อ วันนี้วันพระด้วย อิอิ ไปทำบุญกันครับผม

 

ผมไม่ได้หยุดครับคุณน้ำ พอดีรวมไปหยุดปีใหม่ครับ

 

ได้เลยคับลุงจะดูแลให้คับใครมาไม่ดีเดียวกัดเลยคับแหะๆๆ
เดินทางโดยสวัสดิภาพหลวงพ่อทรงคุ้มครองคับให้ปลอดภัยคับ
สาธุ

 

ดุจัง ประเภทเขี้ยวเล็กหรือเขียวใหญ่นี่ครับ...ไม่ต้องไปทำไรเขาหรอก ยังเด็กอยู่ เรียนหนังสือไปน่ะ เรื่องของลุง ปล่อยลุงเล่นเอง ตามกติกาบ้านเมือง แบบนั้นล้างตากัน จะ จะกว่า...แหะๆ

อยู่สนามบิน รอเครื่องอยู่ ฝรั่งเพียบเลยนีกว่า สนามบิน L.A. ....เหอๆๆ

เลยแว็บเขามาดูหน่อย ได้ไปไหว้หลวงพ่อแช่มวัดฉลองมาแป็ปเดียว เลยอุ้ม องค์ใหญ่ขึ้นเครื่องบินมาด้วย หนัก ๖ กิโล ตอนแรกเจ้าหน้าที่จะไม่ยอม ให้ ไม้เท้ากับ พัดยศ หลวงพ่อขึ้นเครื่อง เพราะเขาอันใหญ่และแหลม ผมนึกถึงหลวงพ่อ กรายเรียนถึงหลวงพ่อ ขอพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ไปกับผมแบบราบรื่น

เจ้าหน้าที่สนามบิน เขาลังเล ขอดูสองที ในที่สุดก็ยอมให้ผมผ่านไม่ต้องโหลดลงใต้ท้องเครื่อง หรือ ฝากกับตัน ยุ่งตายเลย

แต่เมื่อตอนเช้า ตอนผ่านสุวรรณภูมิ เขา เข้มมากแทบจะแก้ผ้าผมตรวจที่เดียว ...เหอๆ ขนาดพระในคอยังขอดู ผมว่าน่าจะมากไปน่ะจ้ะ

ตอนดึกๆเจอกันครับ

 

ผมโดนบ่อยจนเอียนเลยครับพี่พี ที่สุวรรณภูมินี้แหละครับ พกตะกรุดมาทำงานด้วยรื้อกระเป๋าซะไม่เหลืออะไรดี พระที่คอก็จับพลิกซ้ายพลิกขวาดู มันจะเกินไปจริงๆครับ เมื่อก่อนสามารถนำตะกรุดปลอกลูกปืนขึ้นเครื่องได้ แต่มาตอนหลังไม่อนุญาตแล้ว ผมเลยจำเป็นต้องทิ้งตะกรุดลูกปืน พระอ.แดง วัดไร่ไปหนึ่งดอก เสียดายมาก ตอนนั้นเครื่องx-rayอยู่ด้านในแยกแต่ละเกท เดินกลับมาโหลดมีหวังตกเครื่อง เลยตัดสินใจให้น้องจนท.ผู้ชาย แต่supvเค้าห้ามไม่ให้รับของผดส เลยต้องลงถังของมีคมไปด้วยประการละฉะนี้แล...

 

ดีไม่ขอดูตะกรุดที่เอวด้วยนะครับ
ที่ดอนเมืองนานแล้ว ผมเคยลืมมีดพกไว้ในกระเป๋าคอมพ์เพราะใส่ไว้นานแล้ว เลยลืมเอาออก ผ่านเครื่องตรวจเลยโดยยึด แล้วบอกให้ไปรับตอนลงเครื่องที่เชียงใหม่แหะ ตอนนั้นมันดึกแล้วผมเลยปล่อยให้ยึดไปขี้เกียจเอาครับ มีดธรรมดาหลักร้อยไม่แพงครับ

แต่ก็น่าเห็นใจเค้าครับเป็นหน้าที่
แต่ที่ขอดูพระพี่พี สงสัยจะคิดว่าเอทำไมพี่คนนี้ดูหล่อเหลามาดอาเสี่ยอย่างนี้ห้อยพระอารายหว่า เลยขอดูนะครับ
อิอิ

 

ผมเองยังสงสัยเหมือนกันว่าเวลาเราเดินทางไปต่างประเทศ เขาจะตรวจพระเครื่องและเครื่องรางต่างๆที่เราจะเอาติดตัวหรือไม่ พึ่งมากระจ่างวันนี้เองครับ
หมดเวลาสำหรับกะกลางวันครับ พบกันใหม่พรุ่งนี้ครับ

 

สวัสดียามเย็นครับ