บ้านป้าแน๊ต - ธรรมะ..ธรรมชาติ..ธรรมดา

หวัดดีก๊าบ คุณอดิศักดิ์?
ผมก็เป็นเหมือนกันก๊าบ ก่อนนี้ผมเหนื่อยมากป้าแน๊ตบอกว่าพยายามมากไป เดี๋ยวนี้ก็สับปะหงก สงสัยทำตอนดึกเกินไป(จบตอนเที่ยงคืนนะ)ต้องเริ่มทำตอนก่อน๑๐โมง หรือตอนเช้ามืด ต้องสู้กับมันก๊าบถ้าชนะก็ผ่านอีกหนึ่งขั้น อิอิ
ธรรมรักษา

 

เซี่ยงดา ผู้ฆ่านํ้าตาล


สำหรับคนที่หลงใหลในเสน่ห์แห่งมนต์เมืองเหนือ และพอจะเคยผ่านหูเพลง “ของกิ๋นบ้านเฮา” ของตำนานโฟล์กซองคำเมืองอย่าง “จรัล มโนเพ็ชร” มาบ้าง อาจจะพอจำท่อนที่บรรยายถึง “อาหารเมือง” อันหลากหลาย
รวมถึงวัตถุดิบชนิดผักที่มีชื่อแปลกๆ ไม่คุ้นหู ในท่อนที่ร้องว่า “...แก๋งผักเซี่ยงดา ใส่ปล๋าแห้งตวยเน่อเจ้า แก๋งบอนแก๋งตุน กับแก๋งหยวกกล้วย. ต้ำบะหนุนยำเตา ส้าบะเขือผ่อย แก๋งเห็ดแก๋งหอย ก้อยปล๋าดุกอุย” คงกำลังงงว่า เจ้าผัก “เซี่ยงดา” ที่ จรัล ร้องเอาไว้นี้ หน้าตามันเป็นอย่างไร และมีสรรพคุณประโยชน์อะไรอย่างไรบ้าง
ภญ.ดร.สุภาภรณ์ ปิติพร หัวหน้ากลุ่มงานเภสัชกรรม โรงพยาบาลเจ้าพระยาอภัยภูเบศร ได้บอกเล่าสรรพคุณที่หลากหลายของเจ้าผักพื้นบ้านชื่อแปลกชนิดนี้ว่า “หรือ เซ่งดา” ในภาษาเมืองของภาคเหนือ มันคือผัก “เชียงดา” หรือ “จินดา” ในภาคกลาง ส่วนในภูมิภาคอื่นๆ จะมีชื่อเรียกต่างกันออกไปไม่ว่าจะเป็น “ผักว้น” ,“ม้วนไก่” หรือ “ผักเซ็ง” เป็นพืชในวงศ์ ASCLEPIADACEAE
มีลักษณะเป็นไม้เถา น้ำยางใส ใบเดี่ยว เรียงตรงข้ามสลับตั้งฉาก ดอกช่อ ออกที่ง่ามใบ สีเหลืองอมส้ม ผลรูปหอก มีข้อมูลที่น่าสนใจอีกประการหนึ่งก็คือในภาษาฮินดู “Gurmar” คำๆ นี้แปลตรงตัวว่า “ผู้ฆ่าน้ำตาล”
“เชียงดาจะมีรสขมนิดๆ ชนิดที่เกิดในป่าจะขมกว่าชนิดที่นำมาปลูกในบ้านเป็นผักเพื่อบริโภค หากลองเด็ดใบแก่สักหน่อยมาเคี้ยวกินดู แล้วหลังจากนั้นกินน้ำตาลทรายเข้าไป มันจะไม่หวานเหมือนกินน้ำตาล แต่มันจะเหมือนกินทราย รสของเชียงดาจะทำให้น้ำตาลไร้รสชาติ และรสของมันจะติดลิ้นค่อนข้างนาน พาลทำให้คนที่เคี้ยวไม่อยากอาหารไปเลย”
หัวหน้ากลุ่มงานเภสัชกรรม รพ.เจ้าพระยาอภัยภูเบศร กล่าวต่อไปอีกว่า ผักเชียงดาถูกใช้เป็นยารักษาเบาหวานในอินเดียและประเทศในแถบเอเชียมานานกว่า 2000 ปีแล้ว มีสารสำคัญคือ gymnemic acid ซึ่งสกัดมาจากรากและใบของผักเชียงดา มีรูปร่างเหมือนน้ำตาลกลูโคส จึงไปจับเซลล์รีเซพเตอร์ในลำไส้ ป้องกันการดูดซึมของน้ำตาล The U.S. National Library of Medicine (NLM) and the National Institutes of Health (NIH) พบหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ ว่าผักเชียงดา สามารถที่จะช่วยคุมระดับน้ำตาลในเลือดของผู้ป่วยเบาหวานทั้งชนิด พึ่งอินซูลิน(type 1)
และไม่พึ่งอินซูล(type 2)ได้ เมื่อให้ร่วมกันอินซูลิน และยารักษาเบาหวานอื่นๆ และยังมีรายงานว่ามีบางรายใช้ผักเชียงดาตัวเดียวในการคุมระดับน้ำตาลในเลือดโดยไม่ต้องใช้ยาแผนปัจจุบัน ดังนั้น จึงมีความจำเป็นอย่างมากที่ผู้ป่วยเบาหวานจะต้องบอกให้แพทย์ทราบเมื่อกินผักเชียงดาช่วยคุมเบาหวานเพื่อที่จะลดอินซูลินและยาลง
ภญ.ดร.สุภาภรณ์ ปิติพร หัวหน้ากลุ่มงานเภสัชกรรม โรงพยาบาลเจ้าพระยาอภัยภูเบศร “นักวิทยาศาสตร์ค้นพบว่าผักเชียงดามีฤทธิ์ลดน้ำตาลในเลือดมาตั้งแต่ปี 1926 และในปี 1981 มีการยืนยันผลการลดน้ำตาลในเลือดและเพิ่มปริมาณอินซูลินในสัตว์ทดลองและในคนที่เป็นอาสามัครที่แข็งแรง พบว่าผักเชียงดาไปฟื้นฟูเบต้าเซลของตับอ่อน (อวัยวะที่สร้างอินซูลิน)
ทำให้ผักเชียงดาสามารถช่วยคุมน้ำตาลได้ในคนเป็นเบาหวานทั้งชนิด type 1และ type 2 และตั้งแต่ในปี 1990 เป็นต้นมามีการศึกษาของนักวิทยาศาสตร์ที่ค้นพบประสิทธิภาพ กลไกออกฤทธิ์ ในการลดน้ำตาลในเลือดและมีการศึกษาความเป็นพิษอย่างมากมาย ยกตัวอย่างเช่น การศึกษา ในมหาวิทยาลัยมัทราสในประเทศอินเดียศึกษาผลของผักเชียงดาในหนูโดยให้สารพิษที่ทำลายเซลเบต้าในตับอ่อนของหนู
พบว่าหนูที่ได้รับผักเชียงดาทั้งในรูปของผงแห้งและสารสกัดมีระดับน้ำตาลในเลือดกลับมาเป็นปกติภายใน 20-60 วันระดับอินซูลินกลับมาเป็นปกติ และจำนวนของเบต้าเซลเพิ่มขึ้น”
สำหรับภูมิภาคบ้านเรา เภสัชกรผู้เชี่ยวชาญด้านสมุนไพรรายนี้ให้ข้อมูลว่า ในกลุ่มหมอกลางบ้านไทยใหญ่มีตำราระบุถึง “ผักว้น” หรือเชียงดาว่าเป็น “ยาแก้หลวง” คือ เป็นยาที่ใช้แก้ได้หลายอาการ รักษาได้หลายโรค มีสรรพคุณคล้ายฟ้าทะลายโจร แก้ไข้ แก้แพ้ แก้เบาหวาน หน้าแล้งจะขุดรากมาทำยา หน้าฝนจะใช้เถาและใบ
โดยสับตากแห้งบดชงเป็นชาดื่ม นอกจากนี้ยังใช้แก้แพ้ กินของผิด ฉีดยาผิด เวียนศรีษะแก้ไข้สันนิบาต (ชักกระตุก) หรือเมื่อเกิดอาการคิดมาก มีอาการหย่องคือมีอาการจิตฟั่นเฟือน นอกจากนี้ คนไทยใหญ่ยังใช้ผักเชียงดายังใช้รักษาอาการท้องผูกโดยจะแกงผักเชียงดา รวมกับผักตำลังและยอดชะอมกิน นิยมกินในหน้าร้อน เพื่อช่วยลดความร้อนในร่างกาย
“ทราบว่า ประเทศญี่ปุ่นได้ให้ความสนใจผักเชียงดาของไทยเป็นอย่างมากและได้นำเข้าใบและยอดอ่อนของผักเชียงดาจากประเทศไทยนำไปผลิตเป็นชาชงสมุนไพร (Herbal tea) ใช้ชงดื่มเพื่อลดระดับน้ำตาลในเลือด ส่วนในเมืองไทยขณะนี้ทางอภัยภูเบศรพยายามรณรงค์ให้ปลูก และนำมาทำอาหารรับประทานกันในครัวเรือน
ซึ่งปกติทางเหนือก็จะทำรับประทานกันอยู่แล้ว และมีปลูกกันมากด้วย ที่ปลูกมากและรับประทานมากอีกที่หนึ่งคือที่จังหวัดเลย แต่ทางภาคกลางและภาคอื่นๆ อาจจะไม่ค่อยรู้จัก เราก็พยายามประชาสัมพันธ์ให้ความรู้อยู่ เพราะจากการศึกษาข้อมูลแล้วพบว่าผักเชียงดาเป็นผักที่มีประโยชน์มากจริงๆ”
อ่านถึงตรงนี้ผู้รักสุขภาพที่เป็นคอสมุนไพร หรือผู้ป่วยเบาหวานที่อยากหลีกเลี่ยงการใช้ยาแผนปัจจุบันหลายคนคงอยากจะได้ “เชียงดา” มาครอบครองเพื่อปลูกไว้ในสวนหลังบ้านกันแล้ว งานนี้พลาดไม่ได้ เพราะโรงพยาบาลเจ้าพระยาอภัยภูเบศรอยากรณรงค์ให้ปลูกพืชมีประโยชน์ชนิดนี้กันมากๆ จึงได้หอบหิ้ว “กล้าเชียงดา” มาแจกในงานมหกรรมสมุนไพรที่จะจัดขึ้นที่เมืองทองธานี ระหว่างวันที่ 2-6 กันยายนนี้ มาแจกกันฟรีๆ วันละ 300 ต้น
...สมุนไพรดีๆ แบบนี้ ไม่เอามาปลูกไม่ได้ซะแล้ว
ขอขอบพระคุณคุณภควาครับ
สาธุ สาธุ

 

เมื่อวานนี้(30 ส.ค. 52)ไปทำบุญถวายปัจจัยเป็นค่าสังฆทานและชำระหนี้สงฆ์มาค่ะ ขอเชิญทุกท่านอนุโมทนาบุญร่วมกันนะคะ บุญกุศลใดที่จะมีกับข้าพเจ้า ขอให้มีแก่ทุก ๆ ท่านเช่นกันค่ะ

 

สวัสดีค่า แวะมาทักทาย...^^

 

ตอบงัยดีวุ้ย ป้าก็ยังไม่ว่างซะด้วยจิ รบกวนคุณลุง คุณทวดช่วยตอบหน่อยซิค่ะ

ส่วนตัวเมย์เอง ก็เป็นแบบนี้เหมือนกันนะ แต่เดี๋ยวนี้ดีขึ้นบ้างแล้ว(ย้ำว่า บ้าง..นะคะ)หลัง ๆ ก็เลยไม่ค่อยทุกข์เพราะคนอื่นเท่าไหร่ แต่ก็จะมีความทุกข์รูปแบบอื่นเข้ามาแทน

ก็ใช้วิธีให้มีสติอยู่กับตัวเองให้มากขึ้น เช่น น้อยใจก็รู้ว่าน้อยใจ โกรธก็รู้ว่าโกรธ บางทีก็สวดมนต์ในใจเพื่อไม่ให้จิตไปผูกอยู่กับใคร แล้วก็ไปอ่านเจอว่า พยายามอย่าปรุงอารมณ์ จำไม่ได้แล้วว่าอ่านเจอจากที่ไหน นึกออกแล้วจะเอามาโพสให้นะคะ

อย่าปรุงอารมณ์ ก็ประมาณว่า เห็นอะไร ก็ไม่ต้องใส่ความชอบหรือชังเข้าไป ที่พูดนี้ข่อยเองก็เพิ่งเริ่มทำ,เริ่มเรียนรู้เด้อ ยังบ่ได้ไปไกลเท่าพี่ ๆ ในกระทู้นี้ ยังไงก็ถามพี่ ๆ เค้าอีกทีเด้อค่า

 

;aa28สวัสดีค่ะคุณเก๋..ขอมาก็จะถือโอกาสแนะนำให้จากประสบการณ์จริงๆเลยละกันนะค๊า หลังจากที่ได้รับการฝึกสติจากคุณป้าแน๊ตสุดสวยโดยการที่เรานั่งสมาธิเอาสติจับดูที่พุงหรือสะดือของเราเวลาลมหายใจเข้าก็พองหนอ หายใจออกก็ยุบหนอ ไปเรื่อยๆมีอะไรมากระทบก็เอาสติตามทันตลอดเวลา ลองปฏิบัติดูอย่างต่อเนื่องอย่าให้ขาดเป็นเวลาประมาณหนึ่งเดือนเราจะรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัดค่ะแล้วสิ่งที่คุณเก๋บอกว่าขาดจะมาเอง โดยที่คุณเก๋เองก็จะอดประหลาดใจไม่ได้ เหมือนอย่างที่ครั้งหนึ่งไผ่เคยเป็นมาแล้วค่ะ สติมาปัญญาเกิดค่ะqsqu

 

เอ่อ... ท่านน้องบอสคะ รูปในหลวงรูปนี้มีไว้สำหรับเฉพาะกิจเวลาป้าสอนกสิณ ป้าขอร้องอย่านำมาเผยแผ่เลยนะ ถ้าชอบรูปพ่อหลวงรูปนี้จริงๆ กรุณาเอาดวงกลมขาวที่พระอุระออกด้วยนะจ๊ะ หลานบอสคนหล่อของป้า แล้วมะไหร่จะเริ่มปฏิบัติค๊า จะได้ส่ง......ไปให้ตามสัญญา

 

คิดตึ๋งจ้าาา แว่วมาว่า หลานทำบุญเยอะเยย อนุโมทนาด้วยนะค๊า

 

แองเก็บทามมาย อาวปายเยยเต็มๆ พรุ่งนี้มาตอบน๊า นอนแร๊ะ ง่วง

 

คิดตึ๋งจ้าาา แว่วมาว่า หลานทำบุญเยอะเยย อนุโมทนาด้วยนะค๊า

 

พระอาจารย์ครับ จะรีบไปไหน จะรีบไปไหน

อาจเพิ่งยื่นใบลาออกเลยนะครับ ไม่มีใครอนุมัติ ไม่รู้ด้วยนะครับ

มาด้วยกัน ไปด้วยกัน เลือดสุพรรณเอ๋ย

(ส่งรายงานให้แล้วนะครับ ฮิ ฮิ)

 

โมทนาบุญด้วยคนครับ คุณหญิง ไผ่

สาธุ สาธุ สาธุ

 

ยินดีต้อนรับครับคุณอดิศักดิ์

เป็นเหมือนกันเลยครับ เดี๋ยวก็ชิน

ฮิ ฮิ ฮิ

 

ตามพี่ชีวาสมาเปิดเพลงนี้ให้ฟังครับ

ผมว่าตอนที่แต่ละท่านฟังเพลงนี้ครั้งแรก คงจะประมาณกระโปรงบาน กางเกงขาสั้น ไม่อยากพูดถึงครับ เดี๋ยวจะหาว่าเป็นคนหลงยุค ฮิ ฮิ

Jaranmanopetch

 

โมทนาบุญด้วยคนอีกครั้งครับ คุณพี่เมย์ ฮิ ฮิ

สาธุ สาธุ สาธุ

(คำขวัญวันนี้ : ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน เราจะตามไปโมทนา)

 

สวัสดีครับคุณ แว๊ด

ยินดีต้อนรับสู่เรือนพญาหมอนทองครับ

นอกจากทักทาย ก็คุย และแลกเปลี่ยนประสพการณ์ ได้ครับ

ทักทายแล้วต้องคุยต่อนะครับ ห้ามหาย ครับ ห้ามหาย ฮิ ฮิ

 

งั้นขอเล่าประสบการณ์บ้างนะคะ

ปกติแว๊ดจะเป็นคนขี้เกียจ มาก.... แต่ก็ปฏิบัติทุกวันไม่ขาด ขอ ยก ยอดไปเล่าตอนเข้าฌาณดีกว่า (แบบว่าฟลุ๊คเข้าไปเอง)

แว๊ดจะปฏิบัติแนวทางของพระเดชพระคุณหลวงพ่อจรัญฯ คือ พองยุบ มีอยู่วันหนึ่ง หลังจากเดินจงกรม นั่งสมาธิแล้ว ทีนี้ก็มานอนหงาย หลับตา บนเก้าอี้นอน แบบสบายใจสุด ๆ จับพองยุบ อยู่เรื่อย ๆ (ปกติจะจับแล้วก็หลับไป)

แต่วันนั้น จับแค่สองสามครั้ง มารู้สึกตัวอีกที ข้างในกระเพื่อมโครม ๆ ๆ รุนแรงมาก ความรู้สึกเหมือนคนตื่นนอน คือรู้สึกงง อะไรหว่า... แต่ก็นอนเฉย ๆ ไม่ได้บริกรรมอะไรทั้งสิ้น นอนดูแป๊บเดียว ก็เห็นแสงจ้าบาดตา (หลับตานอนอยู่) เสียงกริ๊ง.... ดังมาก บาดหู อาการเกิดเกือบพร้อม ๆ กันเร็วมาก

คือถ้าพยายามมองแสงสว่านี่ ต้องตาบอดแน่ อยู่ ๆ ก็รู้สึกว่าลืมตา มองไปรอบ ๆ มันแจ่มใส คือไม่เหมือนเรามองด้วยตา แสงออกมุก ๆ คราม ๆ สว่างใสบอกไม่ถูก จากนั้นก็ได้ยินเสียงสวดมนต์ จะว่าคิด หรือนึกก็ได้ บอกไปว่า ทำไมไม่สวดบทพุทธคุณก่อน (เสียงสวดสังฆคุณ)

จากนั้นรู้สึกหนักที่ตา คือเหมือนจะลืมไม่ขึ้น พยายามฝืนจะลืม แต่ไม่ได้เลย คิดว่าคงต้องตายแน่ ๆ เลยเตรียมตัวตาย ยกมือพนมขึ้นมา สวดมนต์บทพุทธคุณ จากนั้นรู้สึกว่าหลับ แต่แป๊บเดียวลืมตาตื่นขึ้นมา ยังนอนในท่าเดิม ไม่ได้ยกมือพนมใด ๆ ทั้งสิ้น การเห็น ไม่เหมือนตอนที่เห็นขณะนั้น อธิบายไม่ถูก

หลังจากนั้น เวลานอน จะเป็นอย่างนี้บ่อย ๆ ตอนนั่งไม่เป็น บางครั้งพยายามลุก แต่ลุกไม่ขึ้น ยกแขนได้หมด (แต่มองไปไม่มีแขน) หันหน้าอะไรได้ แต่ลุกไม่ได้

กับบางครั้งตอนกลางคืน จะเหมือนมีตัวเองอีกชั้นหนึ่ง คล้ายดักแด้ ดิ้นดุกดิกอยู่ข้างใน แต่ข้างนอกเหมือนเปลือก นอนแข็งอยู่อย่างนั้น

(เล่าสั้น ๆ นะคะ อาการแปลก ๆ มีอยู่เรื่อย ๆ ค่ะ)

 

มาดึก ก็ง่วงสิครับ
ใคร จะรอไหว

 

<table class="tborder" width="100%" border="0" cellpadding="6" cellspacing="1"><tbody><tr><td class="thead">ณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 3 คน ( เป็นสมาชิก 2 คน และ บุคคลทั่วไป 1 คน ) </td> <td class="thead" width="14%"> <center"> [ แนะนำเรื่องเด่น ] </center"></td> </tr> <tr> <td class="alt1" colspan="2" width="100%"> chattrg, โมกขธรรม


555
มีคน จาก เยอรมนี แอบอ่านด้วย

หวัดดี ครับ คุณเปิ้ล

</td> </tr> </tbody></table>

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 3 คน ( เป็นสมาชิก 3 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>palm96, Yingpai, โมกขธรรม </TD></TR></TBODY></TABLE>


สวัสดีครับพี่ไผ่ สวัสดีครับคุณน้าโมกขธรรม