อยากได้ MSN ของท่านฝึกถอดจิตเเบบมองกึ่งกลางระหว่างคิ้วครับ

คื่อผมสนใจเเละฝึกมองกึ่งกลางระหว่างคิ้วสัก 4-5 ปี ที่เเล้ว ผมได้หนังสือมาสองเล่ม 1. สมาธิ ทางสงบ เเละถอดจิต 2.คู่มือฝึกถอดจิต ของคุณเเสงอรุณ สมัยยังอยู่ ป.6 แต่พอเรียนต่อที่มหาลัยก็เลยไม่มีเวลาฝึก เเละเพราะมันตรึ่งๆหมุนที่กึ่งกลางระหว่างคิ้วตลอดเวลา เมื่อมองอะไรตรงๆนาน หรือคิดอะไรมากๆ ก็เลยเเลกฝึกไป ตอนนี้จบมหาลัยพอดีก็เลยคิดว่าอยากจะฝึกต่อ แต่รู้สึกว่าไม่ค่อยพัฒนาเท่าที่ควรครับ ก็เลยอยากได้คำปรึกษาจากทุกท่านจากประสบการณ์

*ความคืบหน้าในการฝึก ผมเพ่งมองกึ่งกลางระหว่างคิ้ว พร้อมกับกำหนดลมหายใจ จนรู้สึกตรึ่งๆๆตลอดเวลา ทึ้งลืมตาเเละหลับตา
-แต่พอจิตเริ่มสงบก็ไม่เกิดอะไรขึ้นครับ
-ตอนนอนก็นอนไม่ค่อยจะหลับ เพราะนอนที่ไรจะตรึ่งๆตรงกึ่งกลางระหว่างตลอดเวลาทำให้หลับอยาก

nay_pianfoon@hotmail.com

ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยคับ

 

แอ้ด ไปแล้วครับ เผื่อสนทนากันครับ

 

อยากได้ท่านที่ฝึกเเบบมองกึ่งกลางระหว่างคิ้วครับ ไม่เห็นมีสักท่านเลย หรือว่าไม่มีใครฝึกสมาธิเเนวนี้ครับ

 

วิธีนี้ทำได้แต่ยากหน่อย ขอแนะนำให้ไล่ลำดับขึ้นมาจะง่ายกว่า
ให้ฝึกเข้าออกฌาณ4ให้ได้ก่อน
พอถึงจุดหนึ่งที่สมาธิเริ่มทรงตัวแล้ว
ค่อยขอบารมีพระ แล้วก็ฝึกกำหนดที่ระหว่างคิ้วไป
ถ้าค่อยๆไล่ระดับไปจะเร็วกว่าครับ
ถ้าเราเอาทีเดียวเลย มันจะยากไป

 

ขอบคุณมากครับ

แต่รบกวนเรียนถามนิดหนึ่ง ไม่ทราบว่าควรเลือกฝึกเเบบไหนก่อน ถึงจะได้ ฌาน 4 ครับ

 

การฝึกเพ่ง ตาที่สาม แบบที่คุณทำอยู่
สุดท้ายจะไปจบที่ความตึงเครียด
ในบริเวณ ระหว่างคิ้ว หรือ เหนือดวงตา
เพราะฐานกาย ไม่ถูกต้อง
ที่ถูกต้อง ก็คือ จุดกึ่งกลางลำตัว
เพราะฉนั้น หากไปเพ่ง ฐานอื่น นานๆ
โดยเฉพาะเป็น ฐานเดียว
ไม่สับเปลี่ยนฐาน จะทำให้ จุดเคร่งเครียด
และ ปวดตา ปวดหน้าผาก ปวดหัว
ลองไปฝึก เพ่งกสิน ดูครับ
แล้ว อาการปวดต่างๆ จะหายไป

 

ผมก็เป็น อาการเพ่งระหว่างคิ้ว มันก็คือ

การไม่รู้จักการใช้สมาธิหรือเรียกว่า สัมปชัญญะ นั้นเอง

หรือไม่รู้จักความรู้ในงาน มันเลยเพ่ง

 

ง่ายมาก อาการเพ่งระหว่างคิ้วก็เป็นอาการอย่างหนึ่ง

บางทีเพ่งใจ ได้เหมือนกัน จึงเกิด ทุกข์เวทนาโดยมีปัจจัยสิ่งอื่นเช่น ความไม่สบายกาย

เราแค่รู้สึก ลักษณะของการคลายตัว หรืออาศัยปัจจัยอื่นก็ได้ เช่นเวลานอน เราเพ่งอยู่ใช่ปะ ก็เปิดแอร์เย็นๆให้ความรู้สึกคลายตัวไปคิดเรื่องแอร์เย็น ระลึกการคลายตัวหายเพ่ง ระลึก จาง คลาย บ่อยๆ

ขึ้นอยู่ตามสมควรว่ากิจใดควรทำ

 

ความจริงยังมี อริยาบท อื่นอีก
ก็คือ ยืน เดิน นั่ง นอน
สี่อย่างนี้ ควรทำสลับกันสลับกันมา
แล้วฐานจิต จะไม่เคร่งเครียดจนเกินไป

ส่วน สัมปชัญญะ ก็คือ สติ หรือ มหาสติ นั่นเอง
หากรู้จักใช้ให้เป็น ก็จะเรียกว่า เป็นวิปัสสนา ก็ได้

 

ท่านเคย เพ่งความว่าง บ้างหรือไม่
สุดท้าย เพ่งความว่างเปล่า ได้ด้วย

 

ความรู้สึก รู้อันใด รู้ว่าเบลอก็รู้ รู้ว่าสมาธิไม่มี
รู้ว่าเคลียดก็เคลียด

รู้สิ่งใดสิ่งนั้นคือธรรม

รู้เพื่อเดินสติปัฏฐาน4 ครับ

จากนั้นมาเรียนรู้จักต่างๆของอารมณ์ สาระพัด มาก ของจิตใจ

ไตรลักษณ์

จนแจ้ง อริยสัจ 4
รู้สึกทุกข์ปรากฏ ก่อนจะโกรธ ก่อนจะมีอะไร ด้วยควาทแปรปรวยในไป สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์

เพื่อ ขึ้นองศ์แห่งมรรคมีองศ์ 8 ครับ

เป็นตัวแก้อาการโมหะ

ต่อไปเราก็จะเข้าใจสมาธิมากขึ้นครับ
ตามสถานะของตน

 

ดี ท่านเข้าใจได้ เราขอ อนุโมทนา
วันหนึ่ง เราคงต้องทำงานร่วมกัน

 

ผมทำสมาธิไม่เป็น

ช่วงนี้มีความสงสัยมาก ว่าอะไรเป็นเหตุ อะไรเป๊นปัจจัย

 

การทำสมาธิ ก็คือ การทำใจให้นิ่งๆ
ดังนั้น เมื่อไหร่ที่ใจเรานิ่ง นั่นเรียกว่า
การทำสมาธิแล้ว ไม่ว่าจะอยู่ท่าไหน
ทำการทำงานอะไรอยู่ ก็เรียกว่า การทำสมาธิ
แม้แต่การจ้องอ่านหนังสือ ก็เป็นการทำสมาธิเหมือนกัน
ดังนั้นจะเรียกว่า ทำสมาธิไม่เป็น ก็ไม่ได้
จะต้องเรียกว่า ทุกคนทำสมาธิเป็นหมด
แต่ยังไม่รู้จักว่า ตนเอง ทำสมาธิอยู่

และทุกคน ก็มี ความทุกข์ใจ เป็นเหตุทั้งนั้น
จะเหมือนกันหมด ทุกผู้ทุกคน
ไม่มีใครแตกต่างกันเลย ใน สามโลกธาตุ นี้
ทุกคนมีทุกข์เหมือนกันหมด
แต่จะมากบ้างน้อยบ้าง ต่างกันไป
ตาม ภูมิธรรม ของตนเอง

โง่มาก ก็ปล่อยวางได้น้อย
โง่น้อย ก็ปล่อยวางได้มาก
ปล่อยวางได้หมด ก็เป็น อรหันต์
มันจะเป็น ปล่อยเอง เข้าใจเอง
ไม่มีใครกำหนดให้ ไม่มีใครทำแทนให้ได้
ต้องทำเอง ฝึกปล่อยวางเอง
ก็จะรู้ได้ด้วยตนเอง ว่า เราปล่อยวางได้แค่ไหน