ธรรมะไร้กาลเวลาทั้งทางโลกทั้งทางธรรม

ไม่ตามใจใคร

แม้แต่ใจตนเองก็ไม่ตาม

 

เรามีหน้าที่เขียน

ไม่ถูกใจเขาเขาจะย้ายก็เป็นเรื่องของเขา

 

เห็นความไม่ยุติธรรมตรงไหนก็เขียน

ไปยังคับบัญชาเขาไม่ให้ย้ายได้ไหมล่ะ

 

น่าสงสารเด็กน้อยกำลังงอแง

 

จะดูความยุติธรรม

เห็นชัดเจนที่สุด

ต้องดูตอนที่มีอำนาจ

 

เด็กงอแงก็เป็นเรื่องปกติธรรมดา

แต่ผู้ใหญ่งอแงนี่

เสียผู้เสียคนไปเลย

 

กฏแห่งกรรม

เมื่อทำแล้ว

ใครหน้าไหนก็คุ้มครองไม่ได้

กรรมใหญ่สุด

แม้แต่พระพุทธเจ้า

ยังต้องเป็นไปตามกรรม

 

ภิกษุต้องอาบัติไม่ถึงปาราชิก

คิดว่าไม่ปลงอาบัติก็ไม่เป็นไร

แต่ที่ไหนได้. พอเวลาผ่านไป

คิดว่าไม่เป็นไรนี่แหละเรื่องใหญ่เลย

 

แตะแสงหิ่งห้อย

ปลอดภัยไม่เป็นอันตรายอะไร

แต่อย่าเผลอไปแตะสายไฟแรงสูงนะ

เดี๋ยวจะหาว่าไม่บอกไม่เตือนกัน

ทำอะไรอย่าประมาทถ้ายังรู้ไม่จริง

 

จะเขียนจะโพสต์อะไร

คิดให้รอบครอบ

พิจารณาดูอย่างละเอียดให้ดีก่อน

คนแรกที่เตือนคือตนเอง

 

ระวังเอาไว้ให้ดีนะ

คนที่ชอบตัดข้อความบางส่วนคนอื่น

แล้วเอามาบิดเบือนให้เสียความหมาย

เห็นเป็นเรื่องตลกโปกฮาตามใจชอบ

คนประเภทนี้เห็นอะไรก็เห็นไม่ครบถ้วน

คนประเภทนี้ตัดเอาธรรมะอะไรมา

ก็จะเอามาใช้แบบผิดๆ

แบบไม่ดูตาม้าตาเรือ

 

มีคนอีกประเภทนึง

คนประเภทชอบยุยงให้คนทะเลาะกัน

คนประเภทนี้แหละ

คนพาลตัวจริงเสียงจริง

 

มีคนมาเพ่งโทษ

ดีกว่ามีคนมาเลียแข้งเลียขา

ดีกว่ามีคนมาประจบสอพลอ

 

การเพ่งโทษ

หากคนถูกเพ่งโทษ

ไม่ได้เป็นอย่างที่ถูกเพ่ง

คนเพ่งโทษจะเดือดร้อน

หากคนถูกเพ่งโทษเป็นอย่างที่เขาเพ่ง

คนถูกเพ่งโทษนั้นแลจะเป็นคนเดือดร้อน

 

เมื่อเห็นเด็กทำผิด

ผู้ใหญ่ที่ดีต้องตีเด็กด้วยความเมตตา

หากผู้ใหญ่เห็นเด็กทำผิด

แล้วไม่ตีไม่ทำอะไรเลย

เมื่อเด็กโตมาจะแยกแยะไม่ออกว่า

อะไรมันผิด อะไรมันถูก

 

ผู้ใหญ่เห็นเด็กทำผิดแล้วก็เฉย

ไม่ตักเตือนว่ากล่าวด้วยเหตุผล

ผู้ใหญ่ไม่ตีเด็กไม่ลงโทษเด็ก

ให้เหมาะสมกับความผิด

ก็เป็นผู้ใหญ่ที่ดีไม่ได้

 

สร้างเหตุเพื่อหวังผล

สร้างปัจจัยเพื่อจุดประสงค์ที่ต้องการ

อำนาจเป็นของชั่วคราว

อำนาจมีได้..อำนาจก็หมดได้เช่นกัน

 

คนที่สมาธิไม่ถึงฌาณสี่

ไปพูดเรื่องจิต

จะมีจุดผิดพลาดเต็มไปหมด

 

สมาธิยิ่งสูงเท่าใด

ยิ่งเข้าใจอภิธรรม

 

คนปฏิบัติธรรมเป็น

เห็นธรรมจริง

จะย่อธรรมได้จะขยายธรรมเป็น