ธรรมะไร้กาลเวลาทั้งทางโลกทั้งทางธรรม

ขอต้อนรับสู่ The Beach

 

ทำภารกิจ ให้ผ่านคับ เพื่อ วีซ่าในการมีชีวิตต่อไป

 

ถ้าชอบแนวปริศนาเยอะๆ แนะไปทางสืบสวนสอบสวนของเกาหลี ปมซ้อนปมซ้อนปม เดาตอนจบยาก เกาหลีเด่นด้านนี้
ญี่ปุ่นมีไม่มากที่ก้าวข้ามกริยาท่าทางแบบคิกขุโนเนะ ผู้ชายก็แอ๊กท่าแบบไม่ real ติดภาพก้าวไม่พ้นมังงะ เลยดูเหมือนนอกจากอนิเมะ จะเอาดีทางหนังสู้เกาหลีไม่ได้

 

คำถามอภิญญาเล็ก :

ใครเอ่ยชอบเสนอคน
ตาลอยสอยทำ ?

ใครเอ่ย ทำ / who do

Spoiler: เฉลย

แอะนะสิ แอะนะสิ

 

มีแนวเกาหลีคับ sweet home คือมนุษย์ทุกคนติดเชื้อหมดแล้วจะกลายร่างเป็นตัวต่างๆยิ่ง
คนที่คิดไม่ดี ทำไม่ดี นี่กลายร่างได้น่าเกลียดมาก เหมือนมนุษย์ทุกคนมีกิเลศ แค่เชื้อมา
กระตุ้นเท่านั้นเอง ส่วนพระเอกเป็นพวกมีเมตตาและไม่กลัวตายอยากตาย กลับติดเชื้อ
ในร่างมนุษย์ ไม่กลายเป็นเปรตเป็นปีศาจซะงั้น

ส่วนหนังญี่ปุ่นนี้เหมือนทุกคนได้มีการกำหนดวันตายมาแล้ว ให้เล่นในแบบสมมุติเสมือนจริง
จะมีทั้งความเห็นแก่ตัว และความเสียสละด้วย ผมไม่ได้ติดภาพลักษณ์นักแสดง ผมเน้นเนื้อหา
ของผู้เขียน

 

ส่วนมาก ตกใจกันตรงนี้ละครับ แล้วก็ตกสมาธิไป

คือ จิตกำลังจะลงอัปนาสมาธิ

นักภาวนาส่วนใหญ่ เลยทำได้อยู่เพียง อุปจาระสมาธิ (ขั้นอุปถัมให้จิตตั้งสมาธิ)
เพราะไปตกใจ เอะใจ เสียก่อน

อัปนาสมาธิจะเริ่มที่ปฐมฌาน หากสว่างโพล่งวูบลงจ้าลอยเด่น
จิตจะไล่ลำดับในอัปนาสมาธิไปจนอัปนาสมาธิอย่างละอียด
แรกๆจะตกใจตกไป

เมื่อฝึกบ่อยๆ จะเข้ามาจุดเดิม
และจะค่อยๆ ชำนาญขึ้นจนไล่ลำดับของอัปนาสมาธิ ปราณีตขึ้น
จนขั้นอัปนาสมาธิอย่างละเอียดคือรูปฌาน4

หลังจาก จิตออกจากรูปฌาน4 จิตจะอ่อนควรแก่การงาน
น้อมไปทางไหนจะง่ายหมด
น้อมไปในวิปัสนาก็ง่าย มีการพิจารณา กายอาการ32 เป็นต้น

น้อมไปฝึกอภิญญา ตาทิพย์ หูทิพย์ เจโต บุพเพนิวาสา ก็จะง่าย
ส่วนมาก จะปูพื้น ของ ตาทิพย์ อันดับแรก

ภาพปรากรอบเมื่อเริ่มรวมลงอัปนาอย่างหยาบ

 

เห็นตัวนี้ ทำไมความคิดมันดับล่ะคับ ผิดทางหรือเปล่าคับ
ไม่มีการวิตก วิจารอะไรเลย

 

จิตไต่ระดับความละเอียด วิตก วิจาร จะค่อยเพิกออก
ยิ่งชำนาญเข้า จะลงอัปนาสมาธิอย่างละเอียด มีแต่รู้อย่างเดียว

 

สมาธิกับฌานมันต่างกัน

ฌานแปว่าเพ่ง เช่นเพ่งลมหายใจ
ฝึกฌานต้องระวังเพราะจิตจะโดนล๊อค
ด้วยอำนาจของฌาน เรียกว่ายิ่งฝึกให้เป็นอรูปญาณ
จิตก็จะโดนล๊อค แน่น
ถ้าแก้ไม่ได้ ไปเกิดเป็นพรหมสถานเดียว

ส่วนสมาธิเป็นกำหนดรู้ เช่นรู้ลมหายใจเข้าออก
แล้วจิตก็สงบขึ้นมาเอง จะสงบมากน้อยขนาดไหน
ก็ขึ้นอยู่กับกำลังของสมาธิ
เช่นขนิกสมาธิ อุปจาระสมาธิ อัปปนาสมาธิ
สมาธิทั้งสามนี้แหละเป็นบาทฐานในการเดินปัญญา

 

อูอู่อู้อูอู๋อูอู๋บ่จ้าง


.

 

เพ่ง ลักษณะ ก้คือการเพ่ง และเป็นการเดินปัญญาในตัว

ลักษณะคืออะไร ก็เกิดดับ ก้ ไม่เที่ยง เป็นทุก เป้นอนัตตา
นี่เรียกเพ่งลักษณะ
สัญลักษณ์ ของ ไม่เที่ยงเป็นทุกเป็นอนัตตา คืออะไร
ก็ กาย อาการ32 แตกออกมาธาตุ4 มาเวทนา3 มาจิต128 เป็นต้น

เพ่งลมหาย ลมหายใจมีลักษณะ เกิดดับ ลมหายใจก้ได้ชื่อว่ากาย

แต่หากเพ่ง ในสิ่ง สิ่งเดียว จุดเดียว อารมณ์เดียว
นี่เป็นจะเข้าไปสู่ฌานเพื่อพักจิต ให้อ่อน


หาก นักภาวนาทำความเข้าใจ ให้ดี ก็ไม่เป็นปัญหาในการภาวนา

จะไปกลัวทำไมในการโดนล๊อก

10,000 คน จะทำได้ ถึง อัปนา ได้ซัก 3คนก็ยังยาก

 

ฌาน 4 สำคัญไฉน เราต้องทำให้ถึงสภาวะแบบนั้น หรือเปล่า

 

จริงๆไม่จำเป็นขนาดนั้นหรอก

มุ่งจะพ้นทุกข์ เอาแค่พอจิตแจ่มๆ มีปิติ มีความสว่าง

ก้เพียงพอในการน้อมพิจารนาอาการ 32

หรือ จะคอยกำหนดรู้ในจิตอยู่ในจิตเฉยๆ

แต่หากใครทำไปได้อย่างนั้นเขาก็ไม่ห้าม

 

นักภาวนาส่วนใหญ่ จะมุ่งตัดกิเลส แต่ส่วนใหญ่ยังไม่รู้จักกิเลสเลย
และการกำหนดจิต ถือเป็นสมถะ ก็ได้ ใช่หรือไม่

 

ถ้าเข้าใจหลักภาวนา

กิเลสมันตัดมันละไม่ได้ ด้วยเจตนา
เจตนาทำได้ด้วยการข่ม กะกดทับไว้

จะตัดจะละได้ จิตจะต้องเกิด สติ หรือเรียกว่า สติอัตโนมัติที่ รู้เท่าทันปัจจุบัน
อันนี้ครับ จึงทำให้ จิตตัดหรือละกิเลสได้


ฉะนั้น จุดที่จะแยกความต่าง ให้เข้าใจ

หากภาวนายังไม่พ้นเจตนา จะไม่เข้าใจตรงนี้เลย

ส่วนการกำหนดจิต
กำหนดแบบไหนละครับ

หากเป็นการกำหนดจิตรู้ที่จิตเฉยอยู่
ก็เป็นการสร้างสติ ให้เป็นสติอัตโนมัติ


การฝึกเริ่มต้น เป็นสมถะทั้งนั้นครับ

ไม่ว่าจะเรียก ว่า วิธีสมถะกรรมฐาน หรือ วิธี วิปัสนากรรมฐาน

ขึ้นต้นเป็น สมถะหมด

 

เดี๋ยวนี้ ค้นหากระทู้เก่าๆยากจัง เวปเปลี่ยนไป
แต่ก่อนยังโชว์กระทู้ที่เคยตั้งไว้

 

ไม่จำเป็น แต่ความที่จิตอ่อนควรแก่งานมีมาก จึงเป็นเชื้อไฟชั้นดี

วิปัสสนาเริ่มเมื่อหมดความคิด พระพูดกันทั้งบ้านทั้งเมืองไม่มีใครค้าน ก็เหมือนที่ผมพยายามจะสื่อเสมอเรื่องการทำสมาธิ ให้เน้นตัดความคิด แต่ถ้าเจอคนไม่เข้าใจจะค้านหัวชนฝา กล่าวหาว่าฌานตัวแข็ง

โดยเนื้อแท้ของการตัดความคิด เริ่มเห็นชัดที่ฌาน 2 (วิตก วิจารณ์หายไป) แต่จะมีความคิดละเอียดหลอกซ้อนว่าไม่คิดโผล่เป็นระยะ(เคยกล่าวเรื่องนี้แล้ว) ให้เป็นพ่อครัวผู้ฉลาดสังเกตุเอา เมื่อสังเกตุพบ จะเข้าสู่ความสงบระดับถัดไปได้ด้วย(และมีปัญญาเห็นตรงนี้นิดๆ ว่าการตัดปฏิจจะส่วนปรุงแต่งยากแท้นัก)

ถ้าให้อุปมา ความละเอียด ฌาน 1-4 ไม่ใช่ ฌาณ 1 ความบริสุทธิที่ได้เสพ 25+25+25+25%

แต่เป็นทวีคูณความสุขที่จิตได้เสพในความสงัด ผมคงอุปมาได้แค่ว่าไม่ใช่เพิ่มทีละ 25

ฌาน 4 สำคัญไหมก็ไม่จำเป็น แต่ลองจินตนาการถึงผลลัพธ์สุดท้ายแห่งการทวีคูณ คำว่าจิตอ่อนควรแก่งาน ก็จะเข้าใจได้ไม่ยาก

 

ฆราวาส 1-2 ก็ยากแล้ว
ฆราวาสจะทรง 3-4 เอาไว้ได้ลำบากนัก

 

หรืออีกหนึ่งนัยยะ ภาวนา ทำมาเป็น 10 ปี เกิน 7 ปีมาแล้วยังไม่เห็นผล นอกจากจะตรวจว่าเดินตรงทางหรือไม่

การเร่งความเพียรก็สำคัญ ถ้าภาวนาแบบบ้านๆมาเป็น 10 ปี เหมือนขี่ซาเล้ง จากสะพานควายไปเชียงใหม่

ก็คงต้องให้ความสำคัญกับจิตอ่อนควรแก่งาน ถ้าได้มาก็เหมือนอัพเกรดจากซาเล้ง เป็นเฟอรรารี่
(ซาเล้ง แมงกะไซ รถญี่ปุ่น เฟอรรารี่ ไล่ตามสเตป)

ถ้านัยยะนี้ ฌาน 4 จำเป็น เผลอๆไม่หยุดแค่โสดา ถ้าได้มาจริง(ถ้าเดินตรงทางตามที่พระองค์ตรัส)

ขอให้ได้มาจริงเถอะ(คุณปราบอุปมา หมื่นนึงได้ 3 คน)

 

ทำไมจึงกล่าวเผลอๆไม่หยุดแค่โสดา ถ้าทำฌานได้(จริง)

ก็ดูอัครสาวกเดะ แต่ละคน พอเร่งความเพียรจากโซดา อวตารร่างเป็นอรหันต์กันทั้งนั้น ไปไล่สืบเรียงรายบุคคลจากพระไตรเลย

ตัดจบชั๊วว!!