ธรรมะไร้กาลเวลาทั้งทางโลกทั้งทางธรรม

ฌาน สมาธิ พอทำมันสุดแล้ว ทำมามาก ทำมานานแล้ว
ไม่วิปัสสนาต่อ ก็เสียโอกาสไปชาตินึง
บางคนยังเพิ่งเริ่ม จิตยังไม่มีกำลัง แล้วตามดูจิต
บางทีอาจเห็นไม่ชัด การทำสมาธิควบคู่ไปด้วย
ทำให้จิตตั้งมั่นพอในการตามเห็นนามธรรม
ที่เป็นของเห็นยาก ถ้าใครเพิ่งเริ่มปฎิบัติ
ผมว่าทำควบไปเลยจะดีกว่าครับ

 

เข้ามาแอบส่อง.. (ทำ).

 

สุขวิปัสสโก
เตวิชโช
ฉฬภิญโญ
ปฏิสัมภิทัปปัตโต
หมดกิเลสเหมือนกันครับ
ต่างกันที่ความรู้ความสามารถ
ฝึกสมาธิก็ระงับดับกิเลสได้
ฟังธรรมอย่างเดียวก็ระงับดับกิเลสได้
เลือกได้ตามปราถนาเลยครับ

 

เครทอทะหารกะหอหีบอยู่ไกลกันในแป้นพิมพ์
ไม่ใช่การพิมพ์ผิด

 

จิบกาแฟ ปูเสื่อรอฟังธรรม ยามเช้า..

 

เมื่อใดได้ยินเสียงความเงียบสงัดในใจตน
(ในท่ามกลางเสียงจากความปรุงแต่ง
ทั้งหลาย)
เมื่อนั้น คือพบเสียงธรรม

 

สาย สงบบันเทิง...

 

เสียงแห่งความสงบคือธรรมแท้
(รอผู้เข้าใจมาช่วยขยายความคับ)

 

ฮับ

 

ตามความเข้าใจ..ผู้โพสต์ .. คิดเห็นประการใดครับ..?

 

ผมเคยเห็นกระทู้ธรรมอุทานอยู่นะ
ไม่ใช้ธรรมแท้มีคนตั้งกระทู้55

 

ผมอธิบาย ในความหมายของผม คือ
สงบ = สำรวมกาย วาจา ใจ อยู่ในความสงบ
บันเทิง = เพลิน
รวมความว่า = สำรวม กาย วาจา ใจ ในการฟัง (ธรรม) แบบเพลิน ๆ อยู่ในความสงบ เช่น เคย ฟังธรรมะ แล้วเคลิ้ม มั้ย.. ฮับ

นั่นล่ะ.

 

อันนี้ โพสต์ เอง ต้องขยายความได้ด้วยนะฮับ..
นั่งจิบกาแฟ รอฟังอยู่.. นะจ๊ะ..

 

เมื่อใดได้ยินเสียงความเงียบสงัดในใจตน
หมายความว่า..
ได้ยินเสียงความนิ่งความว่างในใจตัวเอง
ในท่ามกลางเสียงจากการปรุ่งแต่ง
ทั้งหลาย
หมายความว่า..
ใจนิ่งว่างจากเสียงการปรุงแต่ง
ที่เข้ามากระทบทาง
หู.ตา.จมูก.ลิ้น.กาย.
ใจรู้เห็นอยู่แต่ไม่ติดไม่เกาะเกี่ยว
ไมหวั่นไหวใจไม่กระเพื่อมตาม
เมื่อนั้นคือพบเสียงธรรมครับ

 

ธรรมแท้.. แพ้.. ธรรมแท้ว่าง..??

..??

 

เสียงแห่งธรรม...
เสียงแห่งทาน...
เสียงแห่งศีล..
เสียงแห่งสมาธิ...
เสียงแห่งปัญญา...
เสียงแห่งธรรม..สัมผัสที่กาย
ฟังเสียงที่ใจ..
ไม่ใช่ไปฟังเสียงที่จิตใจคนอื่น..
แต่ฟังเสียงที่จิตใจตนเอง..ครับ

 

... ก็..

รึป่าว..??
(แอบแซว.. 555)

 

เมื่อใดพบธรรม...
เมื่อนั้นก็พบเรา...
เพราะเราคือผู้ฟังเสียงธรรม
ที่ดังขึ้นในจิตใจ..ของตัวเราเองครับ

 

อ่ะ.. ดนตรี ม่ะ...