ธรรมของคนพาล

ต้องแบบชักคะเย้อครับ
พอเค้าทุกข์เค้ากะวิ่งกลับมาหาเราเอง
ปล่อยดึงปล่อยดึงโดนปั่นปล่อยผม

 

แต่ต้องใช้อารมณ์เย็น
คนโดนดึงเข้าก็จะเข้าใจ
ไม่โกรธเรา

 

ถ้าพ่อแม่เราไม่ได้ประพฤติปฏิบัติตนจนบรรลุคุณธรรมขั้นพระโสดาบัน
อย่างที่เรารู้และเข้าใจ
เพราะท่านต้องสาระวนหาเงินทอง
มาเลี้ยงดูครอบครัวส่งเสียลูกหลาน
ให้ได้เล่าเรียนก็เป็นเหมือนพระโพธิ
สัตว์ที่บำเพ็ญทาน
ช่วยเหลือเราให้พ้นภัยหลายๆ อย่าง
อยู่แล้ว
หากเราเป็นคนดีมีคุณธรรมสูงกว่า
ต้องมองเห็นคุณข้อนี้ และมอง
เห็นความมัเมตตาของท่าน
และต้องตอบแทนคืนท่าน
ไม่น้อยกว่าที่ท่านได้เมตตา
เรามาก่อนหน้านี้
หากคิดเข่นนี้ไม่ได้
เราก็เป็นคนพาลของแท้
เช่นกัน

 

ชาระลึกรู้และเข้าใจข้อนี้อยู่เสมอ นี้คือเหตุผลหลักที่ชาลงมาบ้านเพื่อช่วยเหลือพ่อแม่ด้านคุณธรรมและปัญญา ถ้าชาอกตัญญูจริงคงไม่มาป่านนี้อยู่เป็นพรหมสบายไปแล้ว ที่แก้ไม่หายคือพ่อแม่ชาชอบใจธรรมของคนพาล ตอนที่ชากลับมาบ้านแรกๆแม่ชอบนินทากรรมชั่วของคนอื่น ชอบพูดหยาบคาย แก้ไขปัญหาด้วยปัญญาของตนเองไม่ได้ หงุดหงิดโมโหร้าย(ยักษ์์) ชาใช้กุศลโลบายแก้ไข ซึ่งชาแก้ไขเรื่องเหล่านี้ได้แล้ว ที่แก้ไม่หายก็คือแม่ชอบใจธรรมของคนพาล คนที่เถียงชนะก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นฝ่ายถูกเสมอไป ตอนนี้กำลังแก้ไขความเป็นพาลของพ่อซึ่งแก้ไขยากเหลือเกินแก้ไขมานานก็ไม่ได้ผลสักเท่าไร ก็ยังดีที่แกมีความละอายต่อบาป รู้จักคิดพิจารณาบ้าง ชาเองก็ต้องยอมรับว่าบางเรื่องบางสิ่งบางคนก็แก้ไขไม่ได้ ทำได้เพียงอุเบกขาเจริญเมตตา แก้ไขไปตามเหตุตามปัจจัย

 

บางอย่างมันใช่หน้าที่จริงรึเปล่าล่ะ
แต่ที่แน่ๆ คือต้องมีสำนึกและ
ตอบแทนบุญคุณในแบบคนมีสติ
ปัญญา
คือบัวต้องไม่ช้ำน้ำต้องไม่ขุ่น
จึงจะเรียกว่าตอบแทน
ถ้าเป็นการปะทะ ทางความคิด
สู้แอบทำลับหลัง
อุทิศบุญให้ท่านยังจะเกิดผลบวกกับ
ทั้ง 2 ฝ่ายมากกว่า
มิฉะนั้น ทำบุญจะกลับกลายเป็น
บาป

 

จะเห็นถูููููกได้ต้องประสบทุกข์ก่อน
ต้องช่อยเค้าดับทุกข์ก่อน
เค้าถึงเห็นตามเรา
พอทุกภายนอกเบาบางเค้ากะหาทางดับทุกภายในเอง

 

ถ้าทุกข์ดับโดยที่เค้าไม่เห็นกะเป็นอวิชาคือเดิม

 

กะว่าทามมัยเราอิชาเยอะไม่เห็นทุกข์ก่อนละไปดับมันถึงว่ามัยตัวเดิมไมันขึ้นมาเรื่อย
พูดธรรมมันกะดีเหมือนกันเนาะ

 

ยึดกาย(รูป)ว่าเป็นเรา ก็คือหลงเป็นอวิชชา
ยึดจิต(นาม)ว่าเป็นเรา ก็คือหลง เป็นอวิชชา
จะหายหลงต้องฟังคำสอนเรื่องปฏิจจะ
สมุปบาทและทำความเข้าใจวงจรนี้
จะเข้าใจคำว่า "อวิชชา" คืออะไร
ในพระธรรม
คำสอนคับ

 

กะดับที่ปลายเหตุก่อนผมแค่ได้ความสุขเล็กน้อยๆ
กะดีใจแล้ว
รอมันเบื่อโลกจัดไฟก่อน
อย่างว่าคนช่างฝันนะครับ

 

ถึงว่าทำมัยต้องสำรวมกายวาจาใจ

 

บางครั้งบางคราก็ต้องเลือกว่าจะทำประโยชน์อย่างใหญ่หรือประโยชน์เพียงเล็กน้อย ชาเลือกที่ให้สติและปัญญาแก่พ่อแม่มากกว่าให้ทรัพย์สินเงินทองเพื่อความสบายใจ เพื่อที่ท่านจะไม่เป็นทุกข์ เมื่อท่านต้องเผชิญกับความไม่เที่ยงต่างๆโดยใช้กุศลโลบายเข้าช่วยชาคิดว่าก็คงมีบาปอยู่บ้างที่ลูกสั่งสอนพ่อแม่แต่เพื่อประโยชน์สุขที่ยั่งยืนของพ่อแม่ชาก็จะทำอยู่ดี ชาขอยกตัวอย่างสักเรื่องหนึ่งนะคะ ยายของชาเป็นมะเร็งที่ปากได้รับผ่าตัดรักษา ซึ่งครั้งนี้แกคิดว่าแกคงไม่รอดทั้งๆที่หมอบอกว่าโอกาสหาย 80% ลูกหลานก็ให้กำลังใจ เมื่อผ่าตัดเสร็จสิ้นแกก็กลับมาอยู่บ้านซึ่งชาก็ได้มาดูแลยาย ไม่นานยายก็ได้รับโทรศัพท์จากลูกพี่ลูกน้องชาว่าพ่อของแกตายพลางร้องไห้ไปด้วย ยายที่จิตตกอยู่ก็ร้องไห้คร่ำครวญพึมพำว่าแกตายเพราะยาย ลูกหลานอยู่กันครบ ทุกคนพยายามประนีประณอมพูดปลอบใจยายยายก็ยังไม่หยุดร้องไห้ ชาก็อยากพูดประณีนอมแบบนั้นแต่ก็คงไม่ใช่ชา ชาจึงบอกว่ายายมีสติหน่อย ยายถึงกับสะอึกแล้วหยุดร้องไห้ ตั้งสติแล้วก็จัดการเรื่องงานศพ ก็มีหลากหลายวิธีที่จะทำให้บัวไม่ช้ำน้ำไม่ให้ขุ่นชาก็ใช้อยู่เหมือนกันค่ะ

 

พระเจ้าสุทโธทะนะ สำเร็จธรรมตอนไหน?..

บางครั้งก็ต้องรอ ลมหายใจสุดท้ายของชีวิต..

โปรดคนใกล้ชิด(ครอบครัว)โปรดยากที่สุด..

 

เมื่อถึงเวลา ก็ ง่าย ที่ สุด..

ทุกข์ จะ พา เห็น ธรรม..

 

อ้าว...ที่ชาทำก็รู้ตัวว่าผิดนะคะ เพื่อประโยชน์สูงสุดชาเลือกดับที่ต้นเหตุ นี่ชากำลังหลงผิดอย่างนั้นหรือคะ ทำอย่างไหนถึงจะดีที่สุดละคะ หรือจะทำตามจริตความชอบของผู้รับจึงจะดีที่สุด

 

กราบสวัสดีทักทายทุกท่านครับ

 

ดับก่อนเหตุดับอะไร
ดับหลังเหตุมีประโยชน์อะไร
เรียกสติยายตอนกำลังทุกข์นะพอดี
แกเลยเข็มเเข็ง

 

ถ้าแกดับของแกเองแกกะไมาทุกข์อีก

 

ผมไม่ได้ดับที่ต้นเหตุของทุกข์
มันคงกะกลับมาทุกข์อีก
แต่ดับตอนทุกข์เกิด
กำลังใจมันกะเข็มแข็ง

 

ไอ้เรากะเรากะดับทุกข์จนชำนาญเลย
ถามกระทู้ข้างๆเค้าบอกให้กำหนดรู้55