ห้องอภิญ(ยา) พาเพลิน...

ตอนผมบวชหมู่ พม่าผัวเมียในวัด คุกเข่าถวายเงิน1000 พระเพื่อนอีก1000เห็นแก่ยากจนลำบาก อีกทั้งกำลังเมา ก็จะไม่รับ ไอ้พระเพื่อนก็เชียร์ให้รับ ก็เลยรับมา เห็นหน้าเมียพม่าแล้วหดหู่ใจแท้จะส่งคืนให้เมียมันผัวก็ไม่ให้เมียรับ..
ผัวมันใจบุญหรือเมาก็ไม่รู้ แต่เรานี่สิ .ได้แต่คิดว่า ชิบหายเอ๊ย เอาก็เอาวะะะ

 

พระเณรนอกพระธรรมวินัยย่อมต้องมี
ข้ออ้างเพื่อให้บรรลุอุดมการณ์
ถึงเอกลาภที่มีอยู่มากมายในวงการ
สีเหลือง ที่ญาติโยมก็ไม่รู้เพราะไม่ได่
ปฏิบัติสิกขา
จึงไม่คำนึงถึงว่าการปฏิบัติเช่นนั้น
เป็นทำลายศาสนาด้วยการสืบทอด
ความเสื่อม
ให้ขยายตัวมากขึ้นมากขึ้น
เพราะขาดความเคารพในพระธรรมวินัย
และขาดความเคารพในองค์พระศาสดา

 

ผัวเมาบุญคับ
พระผู้มีพระภาค ได้ละทิ้งพระราชทรัพย์
ในวังทั้งหมด เพื่อออกมาแสวง
หาโมกขธรรมเพื่อการพ้นทุกข์
มีหรือทรงมีข้อธรรม
คำสอนแก่ภิกขุให้ประพฤติ
ปฏิบัติเพื่อ แสวงลาภยศสรรเสริญ
เพื่อนำมาเป็นปัจจัยในการดับเพลิงกิเลสเพลิงทุกข์
คำกล่าวแก่ภิกขุในพระธรรมวินัย
ประเภทให้มีการอนุโลมโน่นนี่นั่น
เป็นพุทธพจน์จริงหรือเปล่า?? ถ้าไม่มีจริงแล้วจะเกิดอะไรขึ้นตามมาในอนาคต
เอ้อ...

 

งั้นแล้วทุกวินัยที่บันทึกไว้ มีจริงรึป่าว เอ้อ!!

ตนถูก คนอื่นผิด อย่างนี้ไม่ถูกต้อง..

นิทานต้นบัญญัติก็มี..

ไม่ต้องนิทานต้นบัญญัติก็มี ดังนี้...หลวงปู่มั่นตอนที่เดินทางไปรับท่านพ่อลี ที่วัดในกรุงเทพ หลวงปู่มั่นได้รับกิจนิมนต์ให้ไปแสดงธรรมที่บ้านท่านเจ้าขุนมูลนายท่านหนึ่ง..

ได้รับสิ่งของถวาย ไม่ว่าจะเป็นน้ำมันก๊าช ผ้าไตร และ เงิน(ปัจจัย)จำนวน80บาท..

หลวงปู่มั่นก็รับไว้ แต่ ได้สละออกเหลือเงินไว้แค่พอค่ารถไฟสำหรับพระสองรูป ในการเดินทางกลับเชียงใหม่..

งั้นหลวงปู่มั่น ผู้ได้รับชั้นยศว่า "พระวินัยธร" ก็ไม่เคารพพระธรรมวินัย น่ะสิ..

แล้วทำไม เวลารับเงิน ให้เรียกว่า "ปัจจัย"

ใช้ปัญญาพิจารณาให้ละเอียดแยบคายด้วย อย่าโง่ให้มากนัก..

 

ดูภาพรวมตอนนี้ที่เกิดขึ้นในวงการ
มันเจริญขึ้นมากไหม???
ที่นิยมปฏิบัติสวนกับการปฏิยัติของ
องค์พระสัมมาฯ ที่เข้าใจว่าทำสวนทาง
กับคำสอนแล้วธำรงพระศาสนา

 

เวลาฟังธรรม หัดฟังประวัติครูบาอาจารย์ด้วย..

นิทานต้นบัญญัติด้วย..

วิธีหรือแนวทางในการเผยแผ่พระพุทธศานาในยุคต่างๆด้วย..

แล้วพิจารณาตาม ให้เห็นภาพชีวิตความเป็นอยู่ ในยุคต่างๆ..

ถ้าฟังได้ต่อเนื่องแต่ละยุค ก็จะเห็นความเป็นไปในแต่ละยุค ไม่ว่าจะเป็นอุปสรรค หรือ การใช้ชีวิต..

 

พระธรรมที่ไหนหยอ
เปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัย
ไม่มีหรอก พุทธพจน์ไม่มีการดัดแปลง
ตามยุคสมัย
ทรงตรัสพระธรรมทั้งหลาย
ไว้ดีแล้ว

 

ยกตัวอย่าง ในยุคนี้นี่แหละ..หลวงพี่ที่วัดเล่าให้ฟังว่า วัดทางจังหวัดสระแก้ว ห้ามอุบาสก อุบาสิกา มาเก็บเห็ดในวัด โดยการเขียนป้ายติดไว้

พอวันรุ่งขึ้นเข้าไปบิณบาตรในหมู่บ้าน เจอป้ายเขียนว่า "ห้ามพระมาบิณบาตรในหมู่บ้าน"

เป็นไงล่ะ พิจารณาเอาเอง..

 

ตอบเรื่อง หลวงปู่มั่นรับเงินก่อนสิ..

อย่าแถไปเรื่องอื่น..

หลวงปู่มั่น ชื่อ "พระวินัยธร" แล้วทำไมรับเงินได้ล่ะ..

 

ถ้ายังโง่อยู่ ก็ปฏิบัติให้มาก เจริญให้มาก..

นอนก็ดึก ตื่นมาตี2ตี3 แทนที่จะปฏิบัติจิตตภาวนา เสือก มาเฝ้าเว็บ..

ถ้าตนเองยังโง่อยู่มาก อย่าเสือกมาเฝ้าเว็บให้มากนัก..

ปฏิบัติจิตตภาวนามากๆ ทำให้มาก เจริญให้มาก..

 

หัวหงอก หัวดำ หัวดอกเลา ถ้ามาแบบโง่ๆ เราด่าหมดแหละ..

ตัวเองไม่ปฏิบัติ เสือกไปชี้บอกคนนั้นต้องอย่างนี้ คนนี้ต้องอย่างนั้น..

มา มา เรา จะ ด่า ให้ ลืม ภพ ชาติ เลย นิ๊..

 

อย่าไปเครียดมากนะครับ
พระพุทธเจ้าบอกทำจิตให้ผ่องใส
ปัจฉิมโอวาท ก็
ทำประโยชน์ตนให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาท
ประโยชน์ผู้อื่นเอาไว้ก่อนละกัน ยุคนี้ต้องเอาตนให่เป็นที่พึ่งแห่งตนได้ก่อน
คนอื่นแค่แวบๆไปพอให้มีรสชาติ แล้วก็ปล่อยมันไป
ชีวิตไม่ยาว แต่สั้นแค่ลมเข้าออก
อนาคตเราลงหลุมไปแล้วก็ไม่รู้เรื่องแล้วละครับ55
ศาสนาพุทธยังไงก็ต้องเสื่อม มันเป็นสัจธรรม หนีไม่พ้นนนเ
เสื่อมที่นี่อาจไปเจริญที่โน่นที่ไหนก็ใจของพุทธบริษัทอย่างเราๆนี่ไง
✌️✌️

 

ถึงกะขนลุกปวดขี้เลยเจอคารมเณร55

 

มาๆเณรผมสมัครเป็นเด็กเก็บตังให้เณร
55

 

เข้มแข็งกว่าชาวบ้านไม่ได้
เพราะความกะพร่องกะแพร่ง
ในพระธรรมวินัย
ชาวบ้านเลยต้อนเอา
ชะจนมุม

 

พูดถึงพระธรรมคำสอน
ยิ่งเป็นพุทธพจน์ยิ่งไม่มีการเปลี่ยนแปลง
ไม่ใช่เอาความนุกคิดชาวบ้านมา
ปรับเปลี่ยนพระธรรมวินัย ให้ภิกษุคล้อยตามชาวบ้านเพราะกลัวอด
ปฏิบัติตามชาวบ้านแล้วไม่อด
ก็เลยยอมผิดพระวินัย

 

ฮ่า ฮ่า ฮ่า

/ ทาน คือ อะไร ..?

*** พิจารณาที่ กิเลสผู้ให้***
/ ผู้ให้ หวังอะไรในทานนั้น ๆ..?
(ผลบุญหนุนนำใช่ หรือไม่ ..? / ส่วนสิ่งของและวิธีการที่ได้มา ถวายในครั้งนี้นั้น.. ไม่ว่าจะได้มาด้วยวิธีถูก-ผิด นั้น คือ ต้นทุนกุศลของทาน) เช่นโจร ขโมยของมาถวาย


*** พิจารณาที่ กิเลสผู้รับ ***
/ ส่วน ผู้รับ นั้น.. ยินดี ในสิ่งของที่ได้รับหรือไม่..?
( ผู้รับ ได้พิจารณาเล็งเห็นเจตนาอันบริสุทธิ์ของผู้ให้ หรือไม่ ย่อมอยู่ที่ปัญญาของผู้รับเอง หากผู้รับ รู้เห็นเป็นใจ สมประโยชน์ร่วมกันในสิ่งของที่ได้นำมาถวายในครั้งนี้ว่า เป็นทรัพย์ที่ได้มาโดยทุจริต(ของโจร)แล้วยังรับไว้ .. นั้นเท่ากับว่า.. ผู้รับได้ตอบสนองกิเลสของผู้ให้ แถมยังเป็นการสร้างกิเลสกรรมให้กับตนอีกด้วย..


/ แต่หาก.. ผู้รับ.. ได้รับสิ่งของและเจตนาอันบริสุทธิ์ใจจากผู้ให้มาแล้ว และได้พิจารณาเผื่อแผ่สิ่งเหล่านั้นให้เป็นไปเพื่อประโยชน์ต่อส่วนรวมแล้ว / ผู้ให้ ย่อมได้รับอนิสงส์ ในครั้งนี้ร่วมด้วยนะ..


นักปฏิบัติ ผู้ชื่อว่า.. สละแล้ว... ย่อมไม่ยึดติดในสิ่งเหล่านี้... โดยพิจารณาเฉพาะปัจจัยที่สมควรตามแต่เหตุปัจจัยความพอเพียงแห่งธาตุ 4 และสังขาร เพื่อดำรงไว้ซึ่งหน้าที่ในกิจของสงฆ์ เท่านั้น.. ที่เหลือ คือ เผื่อแผ่...

 

นักบวชทั้งหลายถ้ารู้และเข้าใจเพียงนี้
ก็จะมีความมั่นคงในจิตใจ
เเละจะมีความละอายโดยไม่ต้อง
มีใครมาทักท้วง

 

ยินดีต้อนรับ ท่าน phy ด้วยครับ

 

หากติดขัด สงสัยประการใด.. พิมพ์คำถามโพสต์ทิ้งไว้ก็ได้ครับ... เพื่อเป็นวิทยาทานให้กับนักปฏิบัติทั้งหลายได้เรียนรู้และศึกษาไปพร้อมกันครับ..
สาธุ... ขอเจริญในธรรมครับ