เพราะอะไรขันธ์ถึงคิดตลอดเวลา

เพราะต้องเหลือโทสะไว้ทำงาน ทำหน้าที่ โทสะนั้นจึงมีทั้งคุณและโทษ นั้นแหละหนอ..

 

เราเลิกสนทนากับท่านที่โพสต์นี้แหละโพสต์สุดท้าย..

เอาตามชอบใจนั้นแหละ..

เอาตามชอบธรรมนั้นแหละ..

 

ถ้าตายตอนโทสะอาละวาด
วิญญาณจะไปเกิดที่ไหนเอ้อ....

 

ฮาา ว่าง ก้แวะมานะ

 

บักโงบะ วันนี้ กล่าวถึง จิตรวม ชะมะ

บักโงบะ จะเหนว่า มัน วับๆ ว๊าบๆ

จริง บักโงบะ แค่อย่าไป มุ่งทำให้มัน เที่ยง

มัน จะแสดง สามัญลักษณ์ ให้เหน
เปน ปรกติ คือ เกอะพร้อม 1 ขณะจิต
และ ดะ ไปพร้อมจิต หนึ่งขณะ

ทีนี้

ธรรมที่เปน กุสล พระศาสดา ตรัสว่า

หากยังไม่ได้กำหนดรู้ คุณ และ โทษ
ความ ชำนาญ จะไม่เกิด

คุณของ..แว็บๆ คือ สงบ สงัด โอนไป....

โทษ คือ แป๊ปเดียว หายไปแว้ว

พอ เอ้า คุณ และ โทษ เปนเข่นนี้

พอภาวนาบ่อยๆ จะค่อยๆ เหน
ธรรมนิยาม "ความเสพคุ้น"

พอเสพคุ้น มากพอ ถึงจะเหน ดับ ตามจริง

ตรงนี้ สำคัญ นะ บักโงบะ

ที่ว่า เหนธรรมดับ ดับ ดับ

หากเปน พุทธ ตะต้องมี การเสพคุ้นก่อน

จะไม่รีบ ผลีผลาม ปรารภเหน ดับ

สำหรับ บุคคโล ที่มี นิสัยในการ
มี นามกาย

เว้นแต่ จะเปน ศิษย์พระสารีบุตร
ก้จะไม่มี นามกายเข้าไปเสพ แต่
จะแค่ สัมผัสถึงธรรมเปนกุสล
โดยไม่ได้กำหนดว่า อะไร ยังไง
จึง ผ่องใส สัญฯาเวทนานิดๆ

หรือ บักโงบะ ชอบแบย ม้าเจ็ดพลัด

ถ้าม้าเจ็ดพลัดนี่......พระสารีบุตร
ยังต้องแอบไปดักเจอ เลยนะ

สุโค้ยย

 

ตอนเราเอาจริงกลับไม่มา พอเราลดลงแล้ว ให้ทางออกแล้ว ค่อยมา อย่างนี้ไม่แน่จริง..

 

ก็นามกาย มันปีติ ก็ต้องเสพบ้าง..

ก็นามกาย มันช่วยให้เห็นอะไรลึกๆ ก็ต้องเข้าไป อาศัยบ้าง..

 

ม้าเจ็ดผลัด คืออะไร อธิบายชัดๆ ดูซิ

เผื่อจะลองทำบ้าง..

 

เชย ระเยิด ระเบ้อ

ในทาง อภิธรรม นักเล่นแร่ แปรธาตุ

เขาจะหา สาร ที่ใช้แทน ไตรโคเฟส

ม.แม่โจ้ เขาจะหยิบ

มานะ เจตสิก มาใช้ ....1

ขัติยมานะ ...................2

โสรัจจะ นวลอยู่.............3

ตบะ...............................4 อันนี้ ร้อน แถม

ส่วน โทษะ มี โทษอย่างเดียว ไม่มีคุณ

โทษคุณ ไม่มี มีแต่ กามคุณ

ถ้า โทษะนะคุณ อันนี้ อนุโลมใช้ได้

จริงๆ ปัญญาทุกชนิด ก้ใช้ได้ เพราะ
ในเชิง ลักกษณะ มี รส ตัด และ เร็ว
คล้าย โทษะเจตสิก แต่ ห่างไกลข้าศึก
แบบ ฟ้า กับ เหว

 

บุคคลผู้มีปัญญามาก ย่อมมีโทสะมาก

บุคคลเหล่านี้เรียกว่า.. "โทสะจริต"

เพราะถูกโทสะปิดบังปัญญาไว้..

ความกล้าหาญ ก็มีในโทสะนั้นแหละ แต่ต้องกลั่นกรองเอาออกมาใช้ให้เป็น..

 

สนทนากับท่าน ค่อยเจริญปัญญาหน่อย

สนทนากับคนอื่น แทบไม่ได้อะไร..

เดี๋ยวเราจะเรียนรู้ให้มาก ช่วงที่เราเงียบไปนี้แหละ..

 

อย่าง บักโงบะ ใช้ คำ มุขนัย ม้าเจ็ดพลัด
จะไม่เหมาะ เพราะ พอเจอ คำว่า ติดนิมิต
ก้จะ ห้อง ห้อง ไป ซะก่อน

ให้ บักโงบะ ใช้คำของ ศาสดา แทน
คือ "อาสัยเย้าเรือน"

เช่น

บักโงบะ มนสิการ เสียง วิ้งๆ.....

ก้กำหนด บะญญัติของ ศาสดาว่า

กรรมฐาน มนสิการ เสียง อาสัย
รูปมีเย้าเรือนคือ หู

พอ กรรมฐานเดินเรียบ มนสิการ
อยู่ แล อยู่ ก้รู้ไปว่า ยังอาสัย
รูปอันมีเย้าเรือน สังเกต การปรารภ
เย้าเรือน ถ้ำ บ้าน วัด โบสถ์
ที่จะเปน อนุพยัญชนะ แทน หู
( รูปอื่นๆ ที่จะอำนาวย ให้ หู ทำ
งานเสียง วิ้งๆ )

พอ ตกจากกรรมฐาน ก้ รู้ลงไป
ว่า ขณะนี้ ไม่ได้ มนสิการรูป
อันอาสัยเย้าเรือน สังเกตว่า
จะไม่ไก้ ถือมั่น หู ว่าต้อง วิ้งๆ

ตอนที่มัน สลับกัน ก้เหมือน ขี่
ม้าถึงเมิองหนึ่ง ก้ต้องลง แล้ว
หาม้าตัสอื่น ขี่ไปอีกเมือง ต่อเนื่อง

ไม่เพียร ไม่พัก

ม้าไม่ขาดใจกลางทาง ไม่เมื่อยตุ้ม
งานส่งเอกสาร ก้ สำเระ

มี จิตยิ้ม เพราะ การงานสำเร็จ

ไม่ใช่ กระโดดไป กระโดดมา
งานยังมีอยู่ ยิ้มเก้อ พักผ่อน
ในขณะที่ เบื้องต้นพรหมจรรย์
ไม่เคยเริ่ม

 

เข้าใจละ..

ปกติเราก็ทำแบบนั้น..

 

กรรมฐาน ต้อง ต่อเนื่องนะ

ถ้า เสียง วิ้งๆ หาย

เพราะ มัวแต่ชะเง้อ คนมาง้อ

มาขอโทษ

อันนี้ ถือว่า ตกม้า ไปแว้ว

เว้นแต่ จะตามเหน การชะเง้อ
นั้น ก้ ดับ เปนธรรมดา ตั้งอยู่ไม่ได้

ไม่ได้มีเรา เปนเรา เราเปน ใน ชะแง้

 

พอเข้าไปอาศัยรู้ตรงจุดนั้นๆ (เสียงวิ้งๆ) พอดับปั๊บรู้กลับมาตั้งที่สติ ตรงจุดนั้น

พอพักได้ที่ก็ออกไปรู้ ที่อื่นๆ ต่อไป..

ส่วนมากเราจะเป็นแบบนี้ ไม่ค่อยได้ย้ายกรรมฐาน ไปที่อื่นเรื่อยๆต่อเนื่อง แบบท่านว่า..

 

มันจะกลับมาที่ สติมั่นรู้ธรรมเฉพาะหน้า ก่อน

แล้วมันค่อย ออกไป กรรมฐานอื่น..

 

แบบนี้หรือเปล่า ที่หลวงตามหาบัว บอกว่า..

"จิตพลิกเป็นสมถะ จิตเข้าไปพักในสมถะ แล้วออกมาเดินปัญญาต่อ"

 

ม้า เจ็ดพลัด เปน มุขนัยของ
พระ ปุณมัลตลีบุตร

เอทัคคทางฝ่าย เทศนาฆราวาสธรรม

ธรรมของ ฆราวาส จะมีรส เปน
ม้าเจ็ดพลัด เริ่มจาก

รักษาสีล...จิตสงบ ตั้งมั่น มีญาน
ทัสนะแจ่มแจ๋ว เปน อาธิ แทนม้า
แต่ละพลัด

ขี่ครบเจ็ด แม้น เอกสาร นำส่งแล้ว

ธรรมะ บรรยายแล้ว ก้ กลับบ้าน
ไปรอค่าจ้าง เพราะงานเสร็จ

ไม่ต้องใส่ใจ คนชะแง้ทวงถาม ใคร
มีเอกสารจริง มีเอกสารปลอม

 

คืออะไรวะ หงบกับนิวรณ์ อ่านมาตั้งหลายอัน ไม่เห็นรู้เรื่องเลย สอนห่าอะไรกันวะ สรุปคือ สอนกันสอนคน หรือพูดกันรู้เรื่องแค่สองคน แบบนี้ไปเกิดตรงไหนจะพาคนไปพ้นทุกข์ได้ไงวะ คนนึงปัญญาอ่อนคนนึงบ้าไปแล้ว พวกมึงอย่าฝันให้ไกล กูว่าเอาให้มันรู้เรื่องสักเรื่องก่อนจะดีกว่านะ ทั้งสองชื่อ โครตหมดค่าเลย ที่กูต้องตอบอะไรแบบนี้

 

ต้อง ไม่มี เออะ อะ ตะกี้ เกิดอะไร

นี่...

หรือ....

จะ....

คั่นระหว่าง งานการภาวนา จะเดิน
ต่อ โดยที่ กาย ก้ ทำหน้าที่ไปปรกติ

ในสมัยพุทธกาล มี นักกายกรรม
โหนชิงช้า ปล่อยมือ จับ

มี นักภาวนาคนหนึ่ง ขณะ ที่ปล่อย
มือจาก ชิงช้า กำลังม้วนตัวกลาง
อากาศ

จิตมันฮวม ขณะม้วนตัว เพราะ
จิตตั้งมั่นในกายใจปรกติ ไม่
จมแช่ ฌง ฌาณ โดดเข้า โยก
ย้าย อะไร

พอมือ แตะชิงช้าอีกฝั่ง ก้ จบ
การประหานกิเลส โดยที่
งานทางโลก ก้ จบสวยงาม
ไม่พลาดหลุดมือ