มี สติรู้พร้อม อยู่กับความคิด ในขณะปัจจุบันนั้น นี่คือ จิต เดิน วิปัสนา

"จิตที่ส่งออกนอก เป็นสมุทัย
ผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอก เป็นทุกข์

จิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง เป็นมรรค
ผลอันเกิดจากจิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง เป็นนิโรธ
อนึ่ง ตามสภาพที่แท้จริงของจิต ย่อมส่งออกนอกเพื่อรับอารมณ์นั้น ๆ โดยธรรมชาติของมันเอง ก็แต่ว่าถ้าจิตส่งออกนอกได้รับอารมณ์แล้ว จิตเกิดหวั่นไหวหรือกระเพื่อมไปตามอารมณ์นั้น เป็นสมุทัย ผลอันเกิดจากจิตหวั่นไหวหรือกระเพื่อมไปตามอารมณ์นั้น ๆ เป็นทุกข์ ถ้าจิตที่ส่งออกนอกได้รับอารมณ์แล้ว แต่ไม่หวั่นไหว หรือไม่กระเพื่อมไปตามอารมณ์นั้น ๆ มีสติอยู่อย่างสมบูรณ์ เป็นมรรคผลอันเกิดจากจิตไม่หวั่นไหว หรือไม่กระเพื่อม เพราะมีสติอยู่อย่างสมบูรณ์ เป็นนิโรธ พระอริยเจ้าทั้งหลายมีจิตไม่ส่งออกนอก จิตไม่หวั่นไหว จิตไม่กระเพื่อม เป็นวิหารธรรม จบอริยสัจจ์ ๔"

ถูกต้องแล้ว พระอริยเจ้าท่านเห็นแจ้งในขันธ์ 5 ว่าเป็นภัย เป็นเหตุแห่งอุปทาน หากตัดสิ้นแล้ว จะไม่มีสิ่งใดเกิดแล้ว เพราะไม่มีเหตุแล้ว กิเลสที่มากระทบจิตนั้น ไม่ทำให้หวั่นไหวได้ และไม่มีสิ่งใดทำให้หวั่นไหวได้ แม้กุศลผลบุญด้วยเช่นกัน ถือว่ารวมอยู่ใน ขันธ์ 5 นี้ด้วย ที่เป็นเหตุแห่งทุกข์ไม่รู้จบ
หากจะเปรียบกิเลส(การยึดติดในขันธ์5)เป็นเหมือนไฟ จิตนั้นเป็นเชื้อไฟ(ขันธ์ 5) จิตที่สละทิ้งซึ่งเชื้อไฟ(ขันธ์ 5)นั้น ถือว่า "หลุดพ้น"

 

ส่วนใหญ่ ก็งม กันตรงที่

ทำยังไง จิตถึงจะเห็นจิตเป็น มรรค

 

ด้วยเหตุว่า เห็นแจ้งว่าขันธ์ 5 ว่าเป็นภัยจัดเป็น สมุทัย การสละทิ้งเสีย จึงตามมา เป็น นิโรธ การสละทิ้งนั้นมีเพียงแนวทางเดียวที่ทำได้ คือ องค์ประกอบของ มรรค ทั้้ง 8 ต้อง สมบูรณ์ และเพราะเห็นแจ้งภัยแล้ว รู้ว่าต้องสละทิ้งแล้ว และมรรค 8 สมบูรณ์แล้ว นี้ คือ "อริยสัจ 4" คือความจริงอันประเสริฐ ที่เป็นการดับทุกข์โดยสมบูรณ์ที่แท้จริง

เมื่อ ทุกขเวทนา อันแสนสาหัสมาถึงและจะยังมาถึงอีกไม่รู้จบ การเข้าถึง อริยสัจ 4 เป็นทางออกเดียวเท่านั้นที่จะ"หลุดพ้น"จากทุกข์ได้อย่างสิ้นเชิง

ศีล ศีล 5 ปกติ
สมาธิ สัมมาสมาธิ (อุเบกขา เอกัคคตา)
ปัญญา สัมมาสมาธิ และสติ พิจารณา สติปัฏฐาน4 จนเห็นแจ้งว่า แท้จริงแล้วผลของการวนเวียนในวัฏนี้ทำให้เกิดความมืดบอดของจิต เมื่อจิตปราศจากการปรุงแต่งใดๆแล้ว จึงเป็น "สัมมาสติ"
เหตุในการเข้าไม่ถึง สัมมาสติ ได้ เพราะ สมาธิ นั้นยังไม่เป็น สัมมาสมาธิ เมื่อเห็นว่าการหลงติดอยู่ใน ฌาน นั้น เป็นทุกข์ และเห็นว่าการวางฐานของจิต ไว้ที่ ฌาน 4 (อุกเบกขา เอกัคคตา) เป็นไปตามหลัก "มัชฌิมาปฏิปทา" แล้ว นั้นคือ "สัมมาสมาธิ" โดยแท้จริง

ผ่านเวลามาพอสมควรแล้วถือโอกาศนี้ อำลาทุกท่าน ขอให้ทุกท่านถึงพร้อมด้วยครบองค์ประกอบมรรค มี องค์ 8 โดยสมบูรณ์ และเมื่อ มรรค 8 สมบูรณ์ การเห็นแจ้งใน "อริยสัจ 4" นั้น จะทำให้ทุกท่านหมดสิ้นซึ่งความสงสัย ใดๆ
-ธรรมเหล่านั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่่านตรัสไว้ ดีแล้ว-

 

ว่างก้มาใหม่ครับ
ว่างก้ลองฟ้ง

เรื่อง การปฏิบัติภาวนาจิต
ของหลวงปู่ พุธ ดูครับ

จะมีลักษณะแนะนำ ระหว่าง
เจตนาในการภาวนา
(เราพิจารณา)


และส่วนที่เป้น
จิตภาวนาพิจารณาเอง
(พ้นเจตนา)

ในส่วนของการจะแจ้งของอริยสัจ

คือ
จิตจะพิจารณาด้วยตัวของมันเอง

 

เดี๋ยวเดี๋ยว เดี๊ยว อย่าเพิ่งไปฮับ
ยังมีบางอย่างน่าสงสัยงึ่กๆ งั่กๆ
อยู่หน่าฮับ
อ้าว.... ไปซะแหล่ววว

 

เดี๋ยวเราหาซื้อหนังสือมนต์พิธี(แปล)มาศึกษาน่าจะไปไวขึ้น

 

เราขออนุญาตพักสัก2-3วันนะ

 

ฟังปรี่ยัด เอ้ย ปริยัตินะ

วิญญาน หรือ ใจ เนี่ยะ มี 6 ช่องทาง

ทุกช่องทาง ก็ถือว่า มันลงมาที่ วิญญาณหมด ทุกช่อง

ไม่มีทางอื่นเลย ที่จะไม่ ผ่าน ใจ หรือ วิญญาณ

ดังนั้น ลงใจ ลงวิญญาณ คลี่ลอยน้ำ เท่าเดิม

แล้ว ยังไง

ไม่ได้ให้ทำยังไง ให้ รู้ไปตรงๆว่า จนแล้วจนรอด
มันต้องผ่านใจ ด้วยความเป็น เศรษฐา มณียา

รู้ไปตรงๆ เรื่อยๆ ไม่หยุดความเพียร แล้วได้อะไร

ได้ความเบื่อหน่าย ใจ

พอเบื่อหน่ายใจ จึงคลายกำหนัดจาก ตัวใจ

พอคลายกำหนัดจาก ตัวใจ จึงรู้ว่า พ้น

พอรู้ว่า พ้น จึงรู้ว่า พ้นแล้วตะกี้นี้

พอพ้นแล้ว ตะกี้นี้ สดๆร้อนๆ จึงอ้าว ไม่มีกิจอื่น

พอรู้ชัดว่าไม่มีกิจอื่น ก็จนใจจะกล่าวสอนใครต่อใคร
( สังเกตดีๆนะ ต้อง จนใจ ไม่ใช้ ฮานาก้า kuเก่งกว่าศาสดา
ขึ้นมา รีบลงสถาณนีรัชดา กลับไปแยกลาดพร้า....เปิดสำนัก)

ปล.ยกตัวอย่าง พอกำกระถางได้ที่ เกิดแสงขาว ถ้าไม่
ถลำเข้าไปในดวง ไปเห็นนิมิต จะรู้ว่า ใจ มันมา
รับรู้(บ่อกสิณ) ถ้าคาไว้ไม่ส่งใน ไม่ส่งนอก
ก็ยังเป็น กสิณวิญญาณ วันยันค่ำ คาอยู่ตรงนั้นแหละ
มหาแมววัดลาดพร้าวมันตายเปล่าไปหลายตัวแล้ว

 

ขอบคุณท่านมาก..

 

หัวตื้อๆ..

อยู่กับลมหายใจอย่างเดียวเลย..

 

ไม่ใช่ ตื้อ

ต้อง โปร่ง โล่ง สบาย กายมันจะทำหน้าที่
หรือ กิจของจิตจะทำหน้าที่ บีบคั้นรูปให้
เหมือนว่า มันหายใจด้วยปอด

กิจของจิต มี 14

หนึ่งในนั้น คือ จุติกิจ คือ พาไป จำลอง

ไป ฮู้...อยู่ที่จิต ตายเปล่า จิฮับ

แต่ ฮู้อยู่....ที่จิตพาจำลอง ถึงจะ พอใช้

ถ้า ฮู้ถูก เดินเหินปรกติ ทำงานทำการปรกติ
การภาวนาไม่มีตก ไม่มีเคลื่อน (หากมันจะ
เคลื่อน ก็ ไม่ไหลไปตามมัน ตั้งมั่น เห็นจำลอง
เรื่อยไป )


ปล. ตอนที่โปร่ง โล่ง สบาย ใชีชีวิตปรกติ
กรณีบักโงบะ ที่ไป กราบ กัลยาณมิตร ชั่ว!!
จะเกิดพวกโอภาส ปิติ ฉูดฉาด ขวางไว้อีก
นานนนนนนน จนตายเปล่าไปนั่นแหละ
ภาวนาไม่ขึ้นแล้ว เพราะไปเผลอกราบ
ภิกษุเดียรถีย์ที่ไม่มีพระวินัยธรจับสึก


ปล2. พูดแบบภาษาบักโงบะ คือ พอถึง
จุดๆนึง จะเกิดนิมิต มีคนมาตามไปนั่นไปนี้
แล้วก็ตกจาก กะลาธิ

 

ขอบคุณมาก

 

จิตมันทำสมถะ..

เราคงหมุนไปใช้ปัญญามากไป..จิตเหนื่อย

 

ถ้า ตื้อ รู้ว่า ตื้อ ไม่ต้องแก้ ให้เห็นลงเป็น วิบากจิต ไป

ถ้า ถูก จะเบา ต้องเบา หากหนักนี่ผิดทางแน่นวล
แต่ไม่ต้องแก้

จนกว่า จะเบา ( อาจมีเสียว มีกระตุก ยังถือว่า
เกิดนำหนัก ไม่ต้องแก้ อย่าไป สาระวนแก้
ตั้งมั่น จนกว่าจะเบา แล้ว ขาดด้วยความเบา )

แต่บอกก่อนนะว่า ขาดด้วยความเบาตรงนี้
ยังไม่ได้มรรคผลอะไร ยังห่างไกล แต่จะ
เห็นแล้วว่า กายไม่ใช่นาย ทิฏฐิความคิดก็ไม่ใช่

แต่ นายตัวเป้ง ช่างเรือน จะมายิ้ม ตัวใครตัวมัน

 

ม่ายช่าย

ปัญญามันกระซิบหลอกให้ มุทะลุ ดันธุรัง

"สำคัญว่าคือทาง" "คือวิริยะ" ถือจัด ....กำหนัดจะเกิด

พอกำหนัดเกิด ขอพัก ขอพัก กลัวมันเสียหาย

ฮิววววววส์ โดนมันหลอก


ขันธมาร มารระดับเด็กๆ มันชวนเล่น

 

ไปดูนะฮับ

หาก ยังภาวนาเป็น คาบเวลา ยังแบ่งช่วงชีวิต
มีพัก มีผ่อน มีหย่อน มีเร่ง

ยังไม่ไปไหนหลอก

ยังหาพุทธศาสนา ไม่เจอ

หากหาเจอ อกาลิโก ฮับ ไม่มีเงื่อนเวลา
การภาวนาจะต้อง มีตลอด ไม่ว่าจะเป็น
เหตุการณ์ไหนปรากฏ

 

เอาก็เอา..เรานั่งคุยกับท่านตากน้ำค้างอยู่หน้าบ้านนี่แหละงั้น

เราอาศัยใช้ไวไฟบ้านเขา ต้องออกมานั่งขอบรั้วหน้าบ้านตอนนี้ หนาวก็หนาว

คุยจนแบตโทสับหมดนี่แหละ

 

เนี่ยะ ชัด น้อมลงใจ ไม่เป็น

หาก น้อมลงใจเป็น ป่านนี้ หูดับ ตาดับ ใครก็สอนอะไรไม่ได้

จะต้องเห็น "สภาวะไม่มีผู้แสดง" "ธรรมอย่างนี้มาก่อน"

หากยังใช้ หู ตา เสวนา จ๊ะจ๋า เขาเรียก
เสวนาธรรมตลอดกาล เป็น อัปมงคล

แต่ถ้า หูดับ ตาดับ ไม่มีผู้แสดง ไม่มีผู้ฟัง .....

จะมี มือผู้หนึ่งยื่นอยู่ เหลือแต่เพียง ข้ามกำแพง
เข้าไป ฟังธรรมนั้น เนืองๆ

ปล.บอกก่อนนะ ไม่ใช่ เมืองชวด นะเว้ยเฮ้ย
ไม่ใช่ภาคขาว ภาคดำ ฮ่านอะไร


ปล2. นันเรือนว่าง นั่นโคนไม้ นั่น......
( ถ้าเป็น คนภาวนาเก่งๆ จะปรารภให้ หยุดสนทนา 3เดือน
แต่กรณี บักโงบะ ........... ยืมรถเฟรชฟลินสโตนขับ มันกว่า )

 

เบาแล้วละ..

 

ดีแว้วว

นักแน่น แข็ง ตรึง

ตรึงนะ ไม่ใช่ ตึง

ตรึงด้วยเหล็กหลาว 7 แท่ง อย่าไปทำเลย
สมาธิแบบนั้นหนะ

น่าสังเวช



ปล. ทำบุญ ต้องหัดทิ้งเหว ให้เป็น อย่าเอามา โพทนา
ว่าข้ารักพ่อรักแม่ อย่างนั้นอย่างนี้ แล้ว จะเบา ไม่หนักอีก