มี สติรู้พร้อม อยู่กับความคิด ในขณะปัจจุบันนั้น นี่คือ จิต เดิน วิปัสนา

ร่วมแสดงความเห็น
หลวงพ่่อพุธท่านแนะนำ
การเดินวิปัสนาต้องได้สมถะก่อน

ทำสมถะให้ก่อน เอาชนะนืวรณ์ได้แล้ว เข้าฌาน1
จากนั้นก็เดินวิปัสนา
อุบายของท่านคือดูความคิด..

ถ้าไม่ทำอย่างที่ท่านแนะนำ
มันจะติดฌาน อำนาจของฌาน
มันทำจิตให้นิ่ง และเกิดความพอใจขึ้นมา
และหากิเลสไม่เจอ..มันหลบหมดปิดบังตัวเอง

ถ้าแก้ความพอใจในฌานไม่ได้
ก็จะเดินวิปัสนาไม่ได้จริง
จะเดินอยู่บนวิปัสนูแทน..

ดูความคิด ถ้าให้เห็นชัด ดูตอนเดินจงกรม
และทำต่อเนื่อง..

ปล.ท่านจะใช้คำว่า
ความคิดเป็นเครื่องรู้ของจิตเครื่องระลึกของสติ

 

ถูกต้องแล้วท่าน...ขอบคุณมาก

คือ จิตเดินวิปัสนาเองแต่ไม่ได้เข้าพักในสมถะ..

ปล. เราก็เคยบอกอยู่ว่าจิตเราภาวนาเองอยู่ในท้องนี่แหละ แม้ไม่ได้ทำสมถะเมื่อมีเหตุจิตมันก็พิจารณาของมันเอง คล้ายๆอาการจิตฟุ้งนี้ละแต่ไม่ใช่จิตฟุ้ง มันอธิบายยากไม่รู้มีใครเป็นเหมือนเราบ้างรึเปล่า บางครั้งเวลาทำสมถะมันก็จะทำของมันเอง

 

กรรมฐานของพระพุทธเจ้า ไม่มีข้ออ้าง ไม่มีเพศเป็นอุปสรรค

ขอแค่ เข้าใจและเรียนรู้วิธีแล้ว ฝึกได้หมดครับ ทุกหน้าที่

ไม่ว่าพระ ไม่ว่าโยม บรรลุได้เหมือนกัน ใช้วีธีเดียวกัน คือ สติปัฏฐานครับ

บรรลุธรรมได้ก้ถือว่าได้ตอบแทนคุณบิดามารดาเป็นที่สุดแล้วครับ

บรรลุเมื่อไรจะรู้เองว่าจะทำยังไงต่อไปครับ

พระกับโยม จะต่างกันก็แค่หน้าที่

 

แบบว่า..สัปดาห์นี้จิตจะทำสมถะ สัปดาห์ต่อไปเดินวิปัสนา3วัน..ที่เหลือคือพักผ่อน..

 

ผู้ปรารถนาพุทธภูมิบรรลุธรรมอย่างพระอรหันตสาวกได้ด้วยหรอท่าน...ถ้าได้เราจะเร่งความเพียรในเพศฆราวาสนี่แหละ

 

ท่านเทศน์ สอนหลายวิธีครับ

มีทั้ง ทำสมถะก่อน ในกลุ่มที่ทำได้

นั้นหมายถึง ทำฌานได้ถึง ขั้นอัปนาสมาธิ อันนี้คือ ตั้งสมถะก่อน

ส่วนอีกวิธีนึง ในกลุ่มที่ไม่ สามารถตั้งสมถะถึงฌานได้

ท่านก็สอนไว้เหมือนกันครับ

มีทั้งกลุ่มที่จำเป็นในการตั้งสมถะจนถึงฌานก่อน
และมีทั้งกลุ่มที่ไม่จำเป็นต้องตั้งสมถะจนถึงฌาน เอาเพียงแค่ จิตสงบๆพอ

 

คือจะปรารถนาไม่ปรารถนา ผมว่า กิเลสหลอกทั้งนั้นครับ

ถ้าจิตใจมันแน่วแน่มั่นคง และปัจจัยจะให้เป็นพุทธภูมิ มันจะกลัวไปใยในการจะบรรลุหรือไม่บรรลุ

มีแต่มุ่งหน้าทำความดี

 

คือเราอยากปฏิบัติแบบเร่งความเพียรมากเลยทุกวันนี้ เราต้องทำหน้าที่ทางโลกแบบนี้มันไม่มีโอกาสจะปฏิบัติเต็มที่แบบเอาตายเข้าแลก ตายเป็นตาย อะไรแบบนี้ ที่บ้านเราไม่ได้มีมุมสงบ แค่เรานั่งดูลมหายใจไม่คุยกับใครเลยสามสี่วัน พ่อกับแม่ก็ว่าเราป่วยเราบ้าแล้วท่านเอ๋ย..

 

อันนี้ ตัด มาไฟล์เดียวกันกับ ต้นกระทู้ ครับ

ถ้าตามไปอ่านต่อ จะอยู่ ตอนที่ 8

"""ทีนี้ ปัญหา ที่ว่า
ถ้าเราจะรอให้ จิตของเราเข้าไปสู่ สมาธิขั้นสมถะ แล้วจึงจะเจริญ วิปัสนา
ถ้าเราทำไม่ได้ เราจะมิตายก่อนหรือ อันนี้ ก็ขอทำความเข้าใจกับท่านผู้ฟังอีกว่า

ในตอนแรกที่พูดมานั้น เป็นเรื่อง สมถะกับวิปัสนาเกี่ยวโยงกัน
ทีนี้ถ้าหากสมมุติว่า ท่านผู้ใด ไม่สามารถ ทำสมาธิขั้นสมถะ

ขอให้ทำความเข้าใจว่า คำว่า สมถะก็ดี วิปัสนาก็ดี เป็นชื่อของวิธีการ

ถ้าท่านไม่สามารถที่จะบริกรรมภาวนาพุทโธเป็นต้น ทำจิตให้เป็นสมถะได้
ก็ไม่ต้องไปบริกรรมภาวนาให้ลำบาก
จะพึงพิจารณา ก็จับขึ้นมาเป็นเรื่องราวพิจารณาไปเองเลย"""

 

ถ้าเข้าใจหลัก วิธีแล้ว ที่กล่าวมา ไม่มีปัญหาและอุปสรรคในการทำความเพียรเลยครับ
สามารถใช้ประโยชน์ได้เต็มที่ครับ

ลองไปฟังหลวงปู่เรื่องนี้ครับ
https://palungjit.org/threads/รู้-เ...เห็นตามความเป็นจริง-หลวงปู่พุธ-ฐานิโย.403587/

 

กั๊กๆๆๆ มาฟังปริยัติ นะฮับ

พระพุทธเจ้า เทศนาไว้

ครั้งพระองค์ยังเป็น โพธิสัตว์อยู่ ในชาติใดหากทำอานาปานสติ
จนถึงที่สุดของกรรมฐาน อาสวะจะสิ้น สามารถไปพรหมโลก
ได้ด้วยกายเนื้อ ไม่ใช่แค่ ชาติเดียว แต่ มากต่อมาก

ทีนี้ คำว่า อาสวะสิ้น ไม่ได้หมายถึง ตัดกิเลส ปัญญา
ชำแรกกิเลสไม่มี ไม่เกิด ก็เพราะ อานาปานสติ นั่นแหละ
ที่ เป็น ธัมมุธธัจจะ อวิชชา ขวางไว้

พอวันดีคืนดีชาติดี เหาะเข้าหน้าต่าง บังเอิ๊ญ!!! พระชายาพระ
อานนท์(กษัตรย์)ในสมัยนั้น ลุกมาต้อนรับ แต่ ผ้าเว้ยเฮ้ย
ผ้านุ่งหลุด เท่านั้นแหละ ......xxxxxx

วันดีคืนดีชาติดี คู่กรรมตน( พระนางพิมพาเอง) ร้องเพลงอยู่ริมลำธาร
เสียงงี้ใสกิ๊ง เหาะอยู่ดีๆ ล่วงลงไป .......xxxxxxxx

ฯลฯ

นะ

แต่มีข้อแม้ว่า อัสสาสะ ปัสสาสะ ไม่ใช่ ลม ตะมูก
และ ยิ่งไม่มีเรื่อง หญิงซ้าย ชายยกแก้มก้นขวา ตด ปากน้ำ!!!

จริงๆ บักโงบะ ก็เหมือนจะแพลม สภาวะนั้นมาอยู่ แต่ทว่า
การที่ไป มีกัลยาณมิตร ชั่ว!!!! จึงทำให้ หมดโอกาสที่จะ
แลกหมัดกันเรื่อง อัสสาสะ ปัสสาสะ อัดอั้นตู้ คู้ข้ามฝาก
เพราะ ไปทำสัจจกราบพวกหนาสันติ!! เป็นครู

 

เราเข้าไปดูความหมายของ "ธัมมุทธัจจะ" แล้วล่ะเราได้ทบทวนทุกอาการที่เกิดกับเรามันมีอาการเหล่านี้จริง..อีกอย่างเราสังเกตุมานานแล้วเหมือนว่าพวกท่านจะรู้ล่วงหน้าว่าอะไรจะเกิดกับเราบ้าง

ทุกอาการที่เกิดกับเรานับตั้งแต่เราได้ทบทวนสิ่งที่ตัวเองปฏิบัติผ่านมาแล้ว ปัญญามันก็หมุนไปเป็นวิปัสนาแล้วเกิดนิวรณ์ต่อมาก็ฟุ้งธรรม ทุกอย่างที่เกิดจะเกิดตอนจิตที่ภาวนาเองในท้องแสดงตัวชัด คือ ปกติทั่วไปจิตภาวนาเองนี้จะหลบไปภาวนาอยู่ลึกๆถ้าไม่กำหนดเข้าไปดูจะไม่ค่อยเห็น..

ทุกครั้งเมื่อมีเหตุจิตอันนี้จะโผล่ออกมาแสดงตัวชัดและแรง เมื่ออาการอันนี้เกิดขึ้นปัญญาก็หมุนไปคิดพิจารณาไม่หยุด คือ มีปัญญามากบางครั้งก็ควบคุมไม่ได้ เมื่อหมดเหตุอาการจิตภาวนาเองนี้ก็หลบไปอยู่ข้างในเหมือนเดิมและตอนนี้ก็เป็นอย่างนั้น

ขอบคุณท่านมากที่เตือนให้เราได้ระวังตัวเองมากขึ้น..

 

เรื่องลมเข้าลมออกอัดลมเข้าเต็ม เข้าสั้น ออกสั้น เข้ายาวออกยาว เข้ายาวออกสั้น เข้าสั้นออกยาวแล้วตามสังเกตุอาการต่างๆเราก็ทำมาหมด เราใช้ลมนี่แหละในการฝึกฝนเรียนรู้...ส่วนอานาปานสติเราเอาไว้พักผ่อน

ฝึกเปลี่ยนการเดินลมเข้า-ออก เราก็ฝึกทำ ลมตีขึ้นบน ลงล่าง เราก็ฝึกทำแล้วสังเกตุอาการทุกอย่างนั่นแหละ

 

ปลารบแบบนี้ ค่อย น่าหันใจโหน่อย...

นอกจาก พุทธวจน แล้ว

หากยังเหน การยับยั้งออกทาง
ปญ(อ) แนะนำ พระราชรี เลย

ปัญญาในทางปริยัติมี 200 ประเภท
เรื่งฤทธิ ปฏิสัมภิทา ฯ จัดลง 80%ต้นๆ
และ ถือว่า ไม่ใช่ทาง แถมยังเปน
ธัมมุธธัจจะ ( ซึ่งเกิดแน่ ไปห้ามไม่ได้)

ถัดจากนั้น "ปัญญาชำแรกกิเลส" ถึง
จะมี รสชาติ ซึ่ง พระราชรี ท่านถนัด
ชง พาชิม

ปัญญาตัวท้ายไปที่เหลือก้จะมี
จำเพาะใน สัพพัญญุตา

ถ้า ยังเหน ความสงบ มีค่า ข่มใจ
ปล่อย ธัมมุธธัจจะ ไหลผ่าน ก้ควร
ใช้ สมัยของจิตแบบนี้ ฟังธรรม
พระราชรี


ปล. ถ้า สงสัย พระราชรี คือ อัลไร
ให้ถามสหธรรมมิก ขาจอน เอา ป๋ม
ไม่ขอมีส่วนร่วม ( กันไว้ก่อน หาก
บักโงบะ ไปทำจานลายครามโพล้ง
เพล้ง ป๋มก้ ลัลลา )

 

เอ้ย พูดแบบนี้ มันเหมือน มีปัญญานะ

มองเผินๆ เหมือนใช้ คำ เลี่ยงความ
ผิดพลาดในการภาวนาแบบ มั่วตั้ว ได้

แต่ในทางธรรม เขาเรียก ไถจิต
จัดเปน กัลยาณมิตรชั่ว ยกแก้ม
ก้นขวา ตด ปาดดดดด น้ำ

ถ้า ยังเปนแบบนี้ ไปหา พระราชรี
ยิ่งดี

การ่อนนัก ต้องเจอ โถนร่อน

 

ถ้าท่านสงสัยว่าเราเคยข้ามไปอยู่กับสติฝั่งนั้นหรือเปล่า

เราเคยข้ามไปบ้างแล้วถึงรู้ว่ามันตั้งอยู่ตรงไหน เพราะมีงานทางโลกยังไม่เรียบร้อยเราถึงต้องกลับมา สภาวะอันนี้มีอยู่ทั่วร่างกายขนาดเต็มตัวไปจนถึงระดับอณู

 

สติปัฏฐานเราก็ทำ ไม่ใช่ไม่ทำ กสินเราก็ทำไม่ใช่ไม่ทำ เราฝึกและเรียนรู้ทุกอย่างนั่นแหละ เราแค่ยกมาเรื่องเดียวเท่านั้นเอง..

 

ฮั่นแน่ แอบหยิบคำว่า อณู มาใช้

เหนเลย นมไก่ โชวหราให้งูมีตีน
ลาดพร้าว

นอกจาก การ่อน แล้วยัง .........
.....ไม่เจอหางเปนหว่านพืชแบะ
ท่ารอผสมพันธุ์ อีก

อันนี้ ไม่ต้องไปหา พระราชรี แระ

เฮีย อย่างเดิมนั่นแหละ


ไปดีกั่ว

 

จำไว้นะ

ในทาง ปริยัติ ไม่มี เรา เขา

จึงไม่มี ผู้ทำ ผู้ไม่ทำ

ทุกสิ่งเปนเพียง ใบไม้ไหว
ใบตองแห้งไหวๆ เวลา ลม
ผัสสาสะ นิทาน นามรูปฯ
กระทบ

 

ขณะปฏิบัติก็อย่างนั้น...

ขอบคุณท่านมาก..