มี สติรู้พร้อม อยู่กับความคิด ในขณะปัจจุบันนั้น นี่คือ จิต เดิน วิปัสนา

เมื่อสติเจริญอานาปานสติจะเป็นอารมณ์ที่ทรงอยู่เป็นปรกติ...คืออาศัยอยู่กับอานาปานสติ...มันจะค่อยๆเป็นไปเองสำคัญคือต้องทำให้สติเจริญก่อนส่วนปัญญาจะเจริญตามเอง

ให้จักสังเกตุทุกสภาวะโดยแยบคายเท่านั้นแหละท่าน..

 

ฮี้ๆๆๆๆ

ปล่อยไก่ แล้วฮับ

ลวกเพ่ ปรารภเองให้ผม ย้อนแย้งด้วย ปริยัติ

ดังนั้น พึงทราบว่า ในแง่ปริยัติ ไม่มีผู้ใด เจริญปัญญา
(ชำแรกกิเลส) ได้ด้วยอานาปานสติ

แม้นแต่พระศาสดา ก็ยังต้อง ไขว้ไปกรรมฐานอื่น

เพียงแต่ วิหารธรรมโดยมาก เป็น อานาปานสติ

ส่วน การวิมุตติ พระพุทธองค์ทรงใช้ วิชา3
หรือ บ่อกสิณสิบ

พระศาสดาจึง กำชับสาวกว่า หากจะไม่เป็น
การกล่าวตู่ ตถาคตแล้ว ให้เรียก พระพุทธองค์
เป็น อรหันต์ประเภทเตวิชโช

 

+++ ไม่มีอะไร "ต่าง" หรอก
+++ สติเป็นตัวแรก ของโพชฌงค์
+++ แล้วก็ เป็นตัวสุดท้าย ของโพชฌงค์ ด้วยเช่นกัน
+++ การ "ผ่านทาง ของสติ" คือการทำ "รู้แจ้ง จนสิ้นสงสัย"

+++ นั่นแล....

+++ อุเบกขาสัมโพชฌงค์ "ไม่มีอาการของ ธัมมารมณ์ ที่เป็นอุเบกขา"
+++ เมื่อ "สภาวะที่เป็น ธัมมารมณ์อุเบกขา"

+++ ตรงนี้แล... จึงจะ "รู้จัก" สตินิพพาน ของหลวงปู่บุญฤทธิ์ เน้อ....

 

เรากำลังลำดับการปฏิบัติ เมื่อได้สติตัวนี้แล้วจะเดินไปยังไงต่อ

เราก็ไม่ได้บอกว่าจะรู้แจ้งด้วยอานาปานสติ...แต่สติกับอานาปานสติที่มีสัมปชัญญะต้องประชุมพร้อมเพื่อให้มรรคสมังคีเกิด

การจะตัดสังโยชน์ได้ต้องให้ทุกอย่างประชุมพร้อมแล้วรวมลงเป็นมรรคสมังคี..ถึงจะได้ปัญญาเห็นแจ้งฝั่งโลกุตระหรือปัญญาญาณนั่นแหละ

ท่านเองก็บอกไม่ใช่หรือว่า..ผู้จะทำกิจแห่งพรหมจรรย์จบมรรคสมังคีต้องเกิดไม่เกินสี่ครั้ง

"มรรคสมังคี" นั่นแหละคือการตัดสังโยชน์

ค่อยๆเรียงลำดับสิท่าน หยุดฟังเราก่อนไม่เสียหายอะไร..

 

สติตัวที่ว่านี้ไม่มีเกิด-ดับ..ไม่มีนึกคิดปรุงแต่งใดๆ..

 

ตามคำสอนทางปริยัติ..พระพุทธองค์ทรงแสดงธรรม "ทางอันเอก" ว่าอย่างไรท่านเล่าปัง..

 

หงบโดนนิวรณ์หลอกให้โชว์โง่แล้วละ เขาพูดอะไรไปถ้าหงบวิ่งไปกลบคำเขาเมื่อไหร่ เขาทราบทันทีว่าหงบคืออะไร และเป็นในทางที่ไม่ควรเดินด้วยนะหงบ ทิดเคนว่า พิจารณาดีดี อย่างสงบ ตามที่เคยปรารถนาเถอะ ไม่เชื่อไม่เป็นไรนะหงบ เพราะมันแค่เพียงเริ่มต้นเท่านั้น

 

ทางบ้านท่านหนาวมั๊ยอ้ายทิดเคน...วันนี้มาแต่เช้าเลย5555

อ้ายทิดเคนหลับสบายมั๊ยเมื่อคืน..

 

จะเทียบปริยัติให้ครัช

สติ ปัญญา สมาธิ ในโพฌชง 7 ก้เรียก เจตสิกอย่างนึง

เจตสิกเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมกับจิต ดับไปพร้อมกัน เกิดดับพร้อมกัน

หากเจริญให้เกิดขึ้น มันจึงเรียกว่า รู้เท่าทันจิต ไม่ใช่ รู้ก่อนหรือรู้หลัง แต่รู้เท่าทัน

สติที่เกิดขึ้น จะรู้เท่าทัน จิต เมื่อรู้เท่าทัน การปล่อยวางจึงเป็นอัตโนมัติ


ปัญหาคือ ทำอย่างไร ให้ สติเจตสิก ตัวนี้เกิดขึ้นให้ได้
วิธีก็คือ เดินตาม เอกยโน มรรคโค สติปัฏฐาน

ส่วนผลของการแจ้ง ที่จะปรากฎ สิ่งที่ไม่เกิดไม่ดับ
เป็นผลงานที่จิตมีปัญญา ประจักแจ้งและตัดสิน ความโง่ มันจึงจะปรากฎ สิ่งที่ไม่เกิด ไม่ดับ

ไม่มีเข้า ไม่มีออก ไม่มีไปเที่ยวเมืองแก้ว ออกเมืองแก้ว

 

อันนี้เราเรียกจิตเคลื่อนออกจากฐาน/จิตกระเพื่อม

 

พยายามอ่านปริยัติเพิ่มเติม จะได้เข้าใจ แล้วเทียบเคียงภาษา

มีสติ ไม่ได้เรียกจิตเคลื่อน จิตเคลื่อน นี่เป็นสภาพปกติ ที่ต้องรู้อารมณ์
ถ้าจิตมีสติประกอบ เรียกว่า จิตรู้อยู่ที่ฐาน มีความเป็นกลาง

 

เราหมายถึงเมื่อได้สติตัวนี้แล้วธรรมชาติของจิตก็รู้อยู่ที่ฐานนั่นแหละ

ส่วนที่ว่าจิตเคลื่อนออกจากฐาน เราดูที่คำว่าเจตสิก การปฏิบัติของเรา เราจะแยกคำแล้วพิจารณาโดยแยบคายไปทีละคำ...

ตัวอย่าง..
"จิตเจตสิก"
เจตสิก คือ เจตนา

จิต คือ ผู้รู้

ส่วนสติตัวนี้พ้นเจตนาแล้ว..การจะเทียบเคียงปริยัติเราต้องใช้เวลา เพื่อประโยชน์ของคนโดยมาก..

 

ครัช เจตนา ก็เป็น เจตสิกชนิดนึง

โดย ย่อ แล้ว อภิธรรม จิต เจตสิก รูป นิพพาน มีแค่นี้

ในทางปฏิบัติ จะเหลือ แค่ รูป จิต เจตสิก
ในสังสารวัฎ ในโลก มีแต่ จิต เจตสิก รูป ในแนวทางฝึก จะพูดอะไร ก็ย่นลง ปรมัตถ คือ รูป จิต เจตสิก ไม่หนีไปจากนี้

จิต คือ ผู้รู้ ถูกแล้ว ที่เหลือ มีเพียง เจตสิก รูป

ความคิด เป็นภาษาไทย ก็เรียกเจตสิก
อารมณ์ ก้เจตสิก

ว่างๆ ลองอ่าน เรื่อง เจตสิก 52 รูป 28


ถ้าชอบฟังหลวงปู่พุธ ฐานิโย ท่านจะเทียบเคียงภาษาลงให้ด้วย

เช่น พุทโธ ก็คือความคิด ปัญญาก็คือความคิด ความคิดก้คืออารมณ์ พวกนี้เป็นเจตสิกทั้งหมด

 

ดูจากตรงนี้เจตสิกเกิดจากตัณหาอุปาทานเป็นเหตุ

เรียนกันสดๆนี่แหละ

 

เคร งั้นเรียนต่อไป

 

เอาคำที่เราใช้ไปเทียบเคียงปริยัติให้ด้วยนะท่าน..เราจะได้เรียนปริยัติพร้อมเทียบเคียงวงจรปฏิจสมุปบาทไปด้วย

 

หงายมหาเลย คัฟฟฟ

สติ ไม่เกิด ดับเนี่ยะ

พวกเสียสติเท่านั้นที่จะ กล่าวอย่างนั้น

พระอรหันต์ สำเร็จกิจ สติของท่าน ยังต้องเป็น วินิโย

สติวินิโย คือ เกิดดับ ตลอด ไม่มีค้างเติ่ง

เข้าใจคำว่า มีเป็น วินัยไหมฮับ

ถ้าไม่เข้าใจ วินัย เดี๋ยว ส่งเข้า ราบ11 รอ ริบยศ


ปล. ญาณจะเกิด เมื่อ สติ ดับ ...หาก สติค้างเติ่ง
ไม่ดับ ก็เหมือน บักโงบะ กล่าวว่า

"ไฟมันลุกค้าง ไม่ไหวติง ไม่มีควัน"

 

ภาษา คน บักโงบะ ยัง ล่มปากอ่าวเลย

สติ ชื่อ มันก็สื่ออยู่แล้วว่า เป็นการ ระลึกได้
ว่า สิ่งใดปรากฏตะกี้นี้ ฯ

ตด ปากน้ำจน เคยตัว ติดเพ่ง ติดอะไรๆ ต้องเที่ยง

กล่าวไปได้ สติ เป็น สิ่งที่ไม่เกิด ดับ

ฮิววววววววส์

หมดสภาพ ความเป็นโคนนนนนน
( กลายเป็น สัพเพสัตตา สัญญาเสีย)

 

ถ้าอ่านเห็น จะเทียบให้ครัช

 

คำว่า "มี" เป็นวินัยของสงฆ์ใช่รึเปล่าท่านเล่าปัง

หมายถึง การสอนหรือการยกมาแสดงให้กล่าวถึงเพียงแค่ประตู ก่อนจะข้ามไปฝั่งนั้นใช่มั๊ย