"พระเจ้าจักรพรรดิราช"

พุทโธถี่ๆ.แล้วก็ชักดิ้นชักงอไช่ไหม

 

สมาธิที่ไปคนละทางกับหมู่คณะ.สมาธิที่ไม่มีครูท่านรู้ได้อย่างไร.ว่าเป็นสมาธิที่ถูกต้อง.

 

ก็ปัจจุบันมิไช่หรือที่เป็นอดีต.ก็ปัจจุบันมิไช่หรือที่เป็นอนาคต.ปัจจุบันมันไม่คงที่.เป็นเด็กก็เป็นเด็ก.ในปัจจุบัน.เวลาผ่านไปเติบโตเป็นผู่ใหญ่.คาวมเป็นเด็กก็หายไป.ปัจจุบับกลายเป็นผู้ใหญ่.พอเห็นคนอื่นตายก็รู้ว่าตัวเองก็ต้องตาย.คาวมตายเป็นอนาคต.และเป็นอนาคต.ที่เลี่ยงหลีกไม่ได้.แม้แต่ผู้เดียว.

 

นั้นคือสมมุติสิ่งที่เป็นอดีตมันก็จบไปแล้วแก้ไขไม่ได้แล้ว...สิ่งที่เป็นอนาคตก็ยังมาไม่ถึงหากไปยึดมาใส่ใจก็เป็นทุกข์เปล่าๆ...ที่สำคัญข้าพเจ้าพูดถึงสภาวะจิต

 

การพิสูจน์รู้ด้วยตนเองลงมือทำคือคำตอบ...

 

สภาวะจิตมันก็เป็นอนิจจัง.ท่านไม่รู้หรือ

 

ลมหายใจก็เป็นอีกสิ่งหนึ่ง...ผู้ภาวนาก็เป็นอีกสิ่งหนึ่ง...เมื่อภาวนาเร็วๆถี่ๆได้สักพักคำภาวนาจะหายไปเหลือแต่ผู้รู้รู้

เปรียบเหมือนตอนท่านหลับฝันเมื่อท่านฝันท่านเห็นตัวท่านเองในฝันนั้น...แต่ผู้เห็นนั้นแหละเป็นจิตแท้จิตดั้งเดิม...มันไม่เคลื่อนไม่ซัดส่ายมันเห็นรู้เฉยๆ

 

ท่านก็ดูอนิจจังนั้นแหละ..มันมีผู้เห็นสภาวะจิตอยู่...เมื่อเห็นจริงตามเป็นจริงก็หมดสงสัยเอง...ข้าพเจ้าขอเน้นไปที่การปฏิบัติ

 

ในอดีตที่มีตำราที่เขียนผิด.ต้นเหตุก็มาจากดังที่ท่านกล่าวมานี้..คือทำได้อยู่คนเดียว.โดยที่คนอื่นปฏิบัตติตามไม่ได้.คือปฏิบัตตามแล้วหาทางออกไม่เจอ

 

เมื่อปฏิบัติไปแล้วถึงจะเห็นปัญหา...เมื่อเห็นปัญหาถ้าพิจารณาก็เห็นทางออก...ทางออกนั้นมีอยู่จะด้วยการฟังธรรมะเทียบเคียงผลจากตนนั้นได้ปฏิบัติก็ได้...ผู้สอนนั้นได้บอกทางเป็นระยะๆ...ผู้สอนนั้นก็ตายไปหลายรุ่นแล้วแต่หาผู้ฟังผู้ปฏิบัติไม่มี

 

การทำสมาธิกับการฝันมันไม่เหมือนกัน.

ที่หาผู้ฟังผู้ปฏิบัติตามไม่มีนั้นไม่ไช่ว่าไม่อยากฟังไม่อยากปฏิบัตตาม.แต่เป็นเพราะเขาปฏิบัติตามไม่ได้.เขาฟังแล้วไม่เข้าใจ.การเป็นครูหากสอนคนอื่นทำตามไม่ได้.เขาไม่เรียกว่าครู.ถึงเป็นครูก็เป็นครูที่ไม่มีลูกศิษย์.เพราะสอนไห้เขาทำตามไม่ได้.

 

ชะมะ

ผู้ปฏิบัตินะ มี ดาษดื่น ผู้เหนทุกข
แล้วเฝ้นหาอุบายนำออก

แต่ ผู้สอนได้เนี่ยะ ไม่มี

เพราะ ผู้สอรได้ มี ฐานะได้ผู้เดียว
คือ ตถาคต

นอกนั้น ล้วนแต่ เอา สันติ ตน อุด
พระโอษฐ์ ที่สั่ง กำชับ ห้ามผู้ใด
แต่งตั้งตน เปน ผู้สอน เด็ดขาด
พระสารีบุตร พระโมคคัลลา ยัง
ไม่ทรงอนุญาติ

ทรงอนุญาติ ให้ หาบุคคลที่พอ
จะเชื่อได้ว่า กล่าวตามคำตถาคต

ซึ่ง ก้จะ หายาก ...เปน หนึ่งในสี่
ของสิ่งที่เกิดขึ้นได้ยาก .....

สุดท้ายจึง อนุโลมว่า อุบายใดใช้
กล่าวเพื่อความรำงับของ โทษะ
โมหะ โลภะ ...นั่นคือ คำตถาคต
ทั้งหมด ....สาวก จึงมี สิทธิสอน
ได้ ด้วยการ อนุโลมอย่าง จนใจ

อนึ่ง พออนุโลมว่า สิ่งใดเปนอุบาย
ใช้ลด ละ อกุสลมูล เปนคำตถาคต
ได้ ......ทำให้ ต้นไม้ ใบหญ้า หมู
มหา กา ไก่ สอนได้หมด......

สาวก หนา สันติ เท่านั้น ที่ จะยกตน
ว่า ต้อง อริยเจ้าอย่างku โบ๋กะทิสัต!
อย่างcu จึงจะสอนได้

 

จีๆ จะใช้คำว่า

" สอนให้ทำตามได้ " ก้ไม่
ถืก นัก

แต่จะพูดถึงขนาด " สอนให้
ตรัสรู้ตามได้ " อันนี้ก้ไม่ใช่
ฐานะ จะเปนได้

กัลยาณธรรม สุดท้าย พระ
ศาสดา จึงกล่าวว่า "มรรค"
นั่นแหละ ซึ่งเปนเรื่อง บึ๊ดจั๊ม
บึ๊ด เฉพาะตน ....แล้ว ธาตุ
ที่ใกล้เคียง จะไหลมาหากันเอง

ปล. ถ้าเปน มิจฉามรรค ก้
จะออกแนว ลป.ตด ทั้งอาราม
แบบ บักโงบะขึ้นเขา เฮีย!! ย่อม
นำ เฮีย!! ไปเจอกัน


ปล. 2 ถ้าเปน สัมมามรรค ให้
มองข้ามชอทไป การคลุกคลี
มี ผู้เฒ่ามาแก้จิต ไม่เกี่ยวเลย
...มันเปนเรื่อง ตรัสรู้เองโดย
ชอบ มีได้แน่นอน ลำพังตน

 

ภาวนามากๆภาวนาพุทโธเร็วๆถี่ๆ...มีเท่านี้แหละคำแนะนำ...แค่นี้ทำไม่ได้เชียวหรือ..

 

คุง ทำจน สามารถ มี อภิญญา ได้ยัง

ถ้า ยังไม่ได้อภิญญา 5 (โลกียภิญญา)

ก้ชัดเลย ว่า จำคำคนอื่น มาอ้างว่า
ตนนั้น เปนผู้สอนได้

ไม่มีข้อเท็จจริง เฮีย ใด เปนของตน

ปล. โลกียภิญญา จัดเปนของ เสื่อม
ได้ผุ้ใด เมากะปี มี อภิฐญา5 แล้ว
บอกผู้อื่นว่า ตนมี หากเปน พระ
ก้ ปาราชิกทันที ไม่ต้องสึก

อย่าง พระบนเขา บอก หงบ ว่า
เหนนั้นเหนนี้ ติดอยู่ ( ไม่บรรลุ)
แล้ว บักหงบ เข้าใจ รับทราบ
แล้ว ทำท่าสอน แก้จิต

พระ เฮีย ตั..นั้น ปาราชิก ไปแล้ว !!!

เฮีย ย่อมไหลไปหา เฮีย!! จน เฮีย
แบบ ไม่รู้ตัว

 

อภิญญาต่างๆมีแล้วมันดียังไง...ถ้ามีแล้วเอามาอวดอ้างไม่มีซะดีกว่า...ส่วนข้าพเจ้าจะมีหรือไม่ไม่จำเป็นที่ท่านต้องรู้...เล่าปังผู้รู้ดี ผู้รู้ชั่ว

งั้นท่านก็แนะนำสิ่งที่ท่านได้ปฏิบัติมาให้คนอื่นฟัง...เผื่อจะมีคนเข้าใจในสิ่งที่ท่านพูด

 

รู้ดีจริงนะเล่าปัง55555...

ใครกำหนดปราชิก...ปราชิกจริงๆแล้วหมายความว่าไง...ถ้าไม่ยกเอาตำรามาอ้างนะ...ครั้งพุทธกาลพระพุทธองค์ปฏิบัติกับผู้โดนปราชิกยังไง555555

 

ความไม่รู้จริงตามเป็นจริงนี้แหละทำให้คนโง่...

ธรรมคือปัจจุบันเป็นปัจจุบัน...ใช้ปัญญาพิจารณาเองนะท่านเล่าปังผู้รอบรู้

 

ประพฤติพรหมจันทร์...นั้นแหละทางแห่งการหลุดพ้น...

พรหมจันทร์หมายถึงความบริสุทธิ์แล้วอะไรเล่าบริสุทธิ์...บนเส้นทางแห่งพรหมจันทร์นั้นต้องสังวรระวังตนของตนไม่ให้ประพฤติผิด...เมื่อผิดแล้วก็กล่าวยอมรับผิดสารภาพผิดต่อหน้าหมู่คณะ...แล้วแก้ไขตนไม่ให้ผิดอีก...นี้แหละเป็นเส้นทางแห่งพรหมจันทร์

พุทธะแปลว่าจิต...จิตก็คือใจศาสนาพุทธหมายถึงศาสนาจิตศาสนาใจ..

 

หงบหัดใช้ปัญญา พิจารณาให้แยบคายก่อนถาม หัดฟังดีๆ อ่านดี

เขาอุปมาให้ฟัง ถึงอภิญญา แต่เขาไม่ได้บอกว่ามีอภิญญาแล้วดี เขาเปรียบเทียบ

เนีายแค่การอุปมายังไม่เข้าใจ แสดงว่าจิตมันซื่อ มันทื่อ นั่งสมาธิแต่ไม่ใช้วิปัสนาควบคู่ วิปัสนาคือ เห็นตามความจริง ทุกข์มีอยู่จริง เช่น เรามีร่างกายทุกข์ไหม มีแล้วบางครั้งเจ็บไหม ปวดอึแล้วหาส้วมไม่ได้ ทุกข์ไหม ไม่มีกินทุกข์ไหม โดนเขาด่า เขาว่าทุกข์ไหม โดนเขาใส่ร้ายทุกข์ไหม พลัดพราก สูญเสียทุกข์ไหม เนีายเขาเรียกอริยสัจ เห็นตามความจริง แล้ว สลด สังเวช เบื่อหน่าย การเกิด ไม่ต้องนั่งหลับตาเห็นนั่น โน่น นี่ไรเลย ถึงเห็นต่อใก้มีฤทธิ์ ก็ช่วยดับทุกข์ไม่ได้ คิดบ่อยๆ จนเกิดนิพิทาญาณ ความเบื่อในการเกิด แล้วเขาจะหาหนทางออกจากทุกข์ ด้วย ศีล สมาธิ ปัญฐา นี้คือ สรุป อริยะมรรค มีองค์ 8 หัวใจหลักคือ ตรงนี้

เดินทางอริยะมรรคแล้วต้องมีครูที่แจ้งแล้ว ช่วยเราอีกทาง เพนาะบางคนมำความเพียรมากเห็นแสงเห็นนิมิต จิตเบาอยู่ในฌานคิดว่าตนหมดกิเลสก็มี

ตัวอย่างหลวงตาช่วยชาติ ก่อนที่ท่านจะจบกิจ ท่านก็ไปเถียงกับหลวงปู่มั่น ท่านว่าท่านเถียงเสียงดัง มีฐิทิสูงท่านคิดว่าธรรมของท่านแน่นอนแล้ว แต่หลวงปู่มั่นบอกว่ายังไม่ใช่ ท่านบอกท่านเถียงหนักมาก แต่ตอนหลังท่านก็จำนนต่อครูบาอาจาร์ย นี่ยกตัวอย่างขนาดพระทาานเก่งๆ ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบยังหลงกันได้ตอนนั้นท่านได้อริยะบุคคล 1 ใน 3 ถ้าจำไม่ผิด แต่ยังประหารกิเลสไม่หมด ยังติดอยู่บ้าง แต่ดีที่มีครูดีไม่งั้นก็หลงว่าได้แล้ว

เพนาะบางคนได้ขั้นอนาคามี กิเลส โกรธ กับ รักไม่มีก็คิดว่าตนเป็นอรหันต์ก็มี

ดังนั้นการอ่านมาก ฟังมากจึงจำเป็น เพราะไม่งั้นใครพูดอะไรจะเชื่อหมด เมื่ออ่านแล้ว ฟังแล้ว จึงวางหันมาปฏิบัติสำหรับคนที่ต้องการพ้นทุกข์

ส่วนคนที่ปราถนาพุทธภูมิ ทำได้ นั่งสมาธิไปหากยังไม่ลาพุทธภูมิก็ไม่สามารถ บรรลุธรรมได้

หนือหากคิดว่าตนเป็นฌพธิสัตว์แล้วจะดีกว่าคนอื่น บรรลุธรรมง่าย ก็ต้องย้อนไปดูว่าเริ่มปราถนาเมื่อไหร่ 1 ชาติ 2 ชาติ 3 ชาติ แบบนี้เป็นอรหันต์ยังไม่ได้

ความเป็นพระอรหันต์พนะพุทธเจ้าท่านว่า 1 อสงไขย ป็นต้นไป จึงสามารถบรรลุธรรมได้