"พระเจ้าจักรพรรดิราช"

55555แท็คทีมกันมาเลยนะ...ต่อมอิจฉาริษยาต่อมอาฆาตพยาบาทมันทำงานจนทำให้ตัวของตัวอยู่ไม่เป็นสุข55555

 

55555ก็บอกแล้วเรื่องของพระโพธิสัตว์มันเกินพระไตรปิฏก...โพธิสัตว์ที่บารมียังอ่อนก็ยังโง่อยู่มาก55555

 

กั๊กๆๆๆๆ

คำ สั่งสอน ของศาสดา มัน ค้ำคอ

สัจจแท้ ไม่มีลวงหลอก มันค้ำคอ

พอ คำตถาคต ค้ำคอ โบ๋กะทิสัตว์
เอาเชียว คำตถาคต เฮีย!! มีความ
พร่อง

สู้ คำเมา ของ โบ๋กะทิสัตว์ไม่ได้

ตื้บ คำตถาคต ด้วย สันติ ตน ยังจะ
บอกว่าตน สามารถ ส่ง คนเข้า
ไปเปน สาวกของ สมณโคดม




ฮิวววววววส์

 

ด่ามึงนี่กุโครตมีความสุข บารมีง่อยศิษย์เอกจี้กงแบบมึงเสือกเดาไม่ถูกอีกเนอะ กุคนเดียวก้เหลือๆ ไม่ต้องแทคทีม

 

พระปัจเจกพุทธเจ้า รุ จะ บ่

ถ้า รุ จะ

พระปัจเจก มี ความสามารถ
สอนได้แค่ สีล

สาวก ยังสอน สีล ไม่ได้เลย
( สาวก บอดในสีล สนิท
ต้องให้ ตถาคต เปนผู้ยก ยุบ)

สาวก ทุกรูปนาม ทำได้แค่
ท่อง ปาวๆ ว่า ตถาคต พูด
สิ่งใดไว้

ไม่มี สาวก หนา สันติ ตนไหน
สอน คน ให้ บรรลุได้

แล้ว โบ๋ธิสัตว์ จะเอา อะไร
ไปสอนเขา


งง ให้รู้ว่า งง มีประโยชน์กว่า

พระโพธิสัตวในสมัยที่ มี ศาสดา
อยู่ ย่อมรู้ชัด ปัญญานิรุตติ เปน
ของ ศาสดาแต่ผู้เดียว ฮับ


ปล. ปัญญานิรุตติ คือ อาการ
บัญญัติสิ่งไรๆ ขึ้นเปน คำชี้ทาง
อุบายให้ปฏิบัติ

ปัญญานิรุตติ ที่ยอดเยี่ยม คือ

" ทรงนิ่ง ไม่พูดอะไร " พระมหา
กัสสปะ ถึงกับ ซูดปาก ....เหน
อุบายคำสอน

ดังนั้น ไม่มีส่วนไหน ที่ ตถาคต
ไม่ได้แสดง หรือ กล่าวเอาไว้

จนเปน ช่องโหว่ ให้ โบ๋กะทิสัตว์
มาสมอ้าง kuมาเสริมส่วนที่
พระองค์ยังไม่ได้แสดงไว้เปน
เอนกปริยาย

 

หูตาจมูกลิ้นกายใจ5555...

เมื่อผัสสะเกิดขึ้นธรรมารมณ์ก็เกิด...เมื่อธรรมารมณ์เกิดวิญญาณก็เกิดขึ้น...เมื่อรู้เฉยกับผัสสะก็รู้เฉยกับธรรมารมณ์...เมื่อรู้เฉยกับธรรมารมณ์ก็รู้เฉยกับวิญญาณ...เมื่อรู้เฉยกับวิญญาณก็เห็นความเกิดขึ้นดับไปของวิญญาณ เรียกว่าวิญญาณดับ...เมื่อวิญญาณดับภพชาติก็ดับ(วิญญาณคือความรู้สึกทางใจ)

เป็นอย่างไรบ้างท่านจักรพรรดิเล่าปังผลจากการปฏิบัติ...เมื่อปฏิบัติได้แล้วถึงแล้วเมื่อเทียบกับตำราท่านตรงมั๊ย...แต่รสแห่งธรรมที่ได้สัมผัสนั้นมันต่างกัน

 

ตามีหน้าที่ดู แต่เห็นนั้นเป็นอีกสิ่งหนึ่ง จิตมีหน้าที่รู้....เมื่อตาเห็นรูปแล้วจิตไปยึดเอามาเป็นของตน...นั้นแหละได้ผิดศีลข้อลักทรัพย์แล้ว...เพราะตาเป็นผู้พบรูปก่อนรูปนั้นย่อมเป็นสมบัติของตา...จิตไปยึดเอามาเป็นของตนจึงเป็นการผิดศีล...ผู้ประพฤติผิดอยู่เป็นประจำจึงเรียกว่าผู้เสพธรรมอย่างลามก...

 

ขอนำคำสอนของพระพุทธเจ้าเสริมเพิ่มค่ะ

เนื่องจากความจำ....มีอิทธิพลต่อความรู้สีก (เวทนา) + ความคิด (สังขารขันธ์) + จิตใจ เพราะเป็นเงื่อนไข ปัจจัย ของสิ่งที่ต้องเกิดพร้อมกัน (สะหะชาตะปัจจัย) และพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ การรักษาพระสัทธรรม ไม่ให้ลบเลือนเสื่อมสูญแต่ให้ดำรงมั่น คือ
1. ควรฟังธรรมโดยเคารพ
2. เล่าเรียนธรรม โดยเคารพ
3. ทรงจำธรรม โดยเคารพ
4. ใคร่ครวญ เหตุ-หล ความหมายและประโยชน์ (อรรถ) แห่งธรรม โดยเคารพ
5. เมื่อรู้แจ้ง (อรรถและธรรม) แล้ว ให้ปฏิบัติสมควรแก่ธรรมโดยเคารพ

ทำไมต้องจำธรรมะ พระพุทธเจ้าตรัสไว้ใน อวืชชาสูตร (อ° ทสก. 38/61/203 ) ว่า

การคบคนดีที่บริบูรณ์ย่อมเป็นปัจจัยให้ได้ฟังธรรม

การได้ฟังธรรมที่บริบูรณ์ ย่อมเป็นจัยจัยให้ เกิดการใส่ใจโดนแยบคาย (โยโสมนสิการ)

การใส่ใจโดยแยบคายที่บริบูรณ์ ย่อมเป็นปันจัยให้ ระลึกรู้ไม่หลงลืม+รู้ชัดรู้รอบ (สติ+ส้มปชัญญะ)

สติสัมปชัญญะที่บริบูรณ์ ย่อมเป็นปัจจัยให้สำรวมอินทรีย์ เมื่อสำรวมอินทรีย์บริบูรณ์ย่อมเป็นปัจจัยให้ประพฤติสุจริต ทั้งสาม เมื่อสุจริต 3 บริบูรณ์ย่อมทำให้ สติปัฐฐาน 4 บริบูรณ์ ตามด้วยทำให้เกิดองค์คุณแห่งการตรัสรู้ 7 ข้อ คือ (โพชฌงค์ 7 ) ที่บริบูรณ์ ย่อมเป็นปัจจัยให้เกิดการรู้แจ้ง และหลุดพ้น วิมุตติ

ไปหาอ่านเต็ม ๆ ดูค่ะ

จะเห็นชัดได้ว่า จะหลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง (วิมุตติ) ได้ ต้องอาศัย ปัจจัยเงื่อนไขดังกล่าว

อภิธรรมได้กล่าวว่า....

ความจำธรรมะที่แม่นยำ....เป็นเหตุใกล้ให้เกิด สติ (ความระลึกรู้ ไม่หลงลืม)

สติ(ความระลึกรู้ไม่หลงลืม) เป็นเครื่องหมาย ของสมาธิ (จิตตั้งมั่นในอารมณ์เดียว)

สมาธิ เป็นเหตุใกล้ให้เกิด..ปัญญา (ความรู้และเห็น ตามความเป็นจริง)

ปัญญา..เกิดจาก .1.ได้ฟังธรรมะที่ถูกต้องมา 2.ใส่ใจโดยแยบคาย

เห็นทั้งสองท่านเถียงกันจัง ใครผิด ใครถูก ดีล่ะ

 

.

ตาเห็น จิตคิดอยากได้ แต่มือยังไม่หยิบ ยังไม่ผิดศีลข้อ 2 ป่ะวะ ยังไม่ครบ เป็นแค่อกุศลมโนกรรม ...กราบ ๆ ๆ คนอยากตั้งคนเป็นศาสดาสอนธรรมะ

 

ก้ บอกแล้ว งง ให้รู้ว่า งง

ปัญญานิรุตติ อุบายใด เปนการ
บัญญัติขึ้นเปน ภาษาในการสื่อ
สารเพื่อเปน ปฏิปทา

ปัญญานิรุตตินั้น เปน ของ ตถาคต
แต่ผู้เดียว

ผู้ รู้ ยก ผัสสะขึ้น ภายหลัง เปนเพียง
การ กล่าวตาม คำตถาคต ที่แสดง
ไว้หมดแล้ว

แม้นแต่ อวัจนภาษา นิ่ง เงียบ

แล้ว โบ๋กระทิสัตว์ จะ แทรกตรงไหน
ฮับว่า สิ่งนั้น ตนเปนผู้บัญญัติ
เอง ตถาคตไม่ได้แสดง วจนะ ไว้ก่อน

อายตนะ6 คือ ไร บักหงบ บอดสนิท
ลป.ตดทั้งอาราม ยิ่งเฮีย !! ไปกันใหญ่
ยังมี รึสี ชนี แดง นี้ก้ โค เฉีย.....
ลพ.ค.โต ดมรังสี ที่ไปตาม ตัวเฮีย
มาเปน มหาบุรุษเกิดแทรกกลางศาสนา
นี่ จานลายคราม เบย

 

ทั้งหมดนี้แหละที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติว่า..."สักว่า"

 

สังเกตไหม ใครผิด ใครถูก

จิกยิ้ม ทาส คิดซะมาสต์ เอาแต่ ชู "รัก"
ยังต้อง คอย แซะถาม

ไม่สามารถ ฝาดลงไป แล้วจบ
ลงด้วย ความสงบ เปนอุเบกขา

พอต้องแซะถาม

สังเกตุไปเลย จำ ไม่ใช่เลย

แต่ ต้องมีอะไรที แยบคาย
และ ยอดเยี่ยม กว่านั้น แน่ๆ

พอพบ

จะกล่าวคำ โดยที่รู้ชัดว่า เปน
คำ ตถาคตแน่นอน จนไม่ต้อง
ไป เปิดข่องแซะ ใครผิด ใครถูก

กล่าวจบ ก้ พร้อมสลัดคืน แม้น
สิ่งที่พึ่งกล่าวจบ ลง

 

คนโง่นั้นก็ยังโง่อยู่...ก็ไปดูหัวใจแห่งธรรมทั้งหลายสิท่านเอ๋ย

หัวใจแห่งธรรมทั้งหลายนั้นมีว่า...มโนปุพพัง คมา ธรรมา มโนเสฏฐา มโนมยา

หมายความว่า...ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นใหญ่ มีใจเป็นประธาน สำเร็จแล้วที่ใจ

เมื่อพิจารณาในข้อนี้ก็รวมลงที่ใจดวงเดียว...ใจเป็นผู้ก่อขึ้นเองทุกสิ่งเมื่อหยุดที่ใจได้ก็หยุดทุกสิ่งได้...เรียกว่าใจบริสุทธิ์

 

ตรงนี้ เปน ความรู้ ตน ล้วนๆ หรอ ฮับ



ฮิววววววววส์


ธรรมแท้ ย่อมย่ำยี โบ๋กะธิสัตว์ ราบคาบ

 

สังเกตไหม

ไม่ได้พูด สิ่งที่ตน ค้นพบมาเอง

 

ขอ สัก คำเดียว อักขระ เดียว ฮับ

ที่ ไม่ใช่ คำถตาคต

....

บักหงบ งง เต็ก

อายตนะ6 คือ ไร บอดตาใส

 

ความเห็นในการเห็นของผู้ปฏิบัติ...แต่สิ่งที่เห็นนั้นก็รวมลงที่คำสอนพระพุทธองค์...เน้นที่การปฏิบัติหาใช่ท่องจำจากตำราอย่างท่าน...ท่านจักรพรรดิ์เล่าปัง55555

 

เรื่องแถ ยกให้ เอามาผสมปนเปแต่ละสถานการณ์มั่วไปหมด ไอ้อุบาทว์

 

ครั้งพุทธกาลพระพุทธเจ้าบวชให้ศิษย์แล้วก็ให้ไปหาที่สงบสงัดปฏิบัติด้วยตนเอง...หาใช่พระพุทธองค์ไล่ไปอ่านตำราซะเมื่อไหร่กัน555555

 

ใครจะสมัครเอฟซีมาเลย มันไม่แทะตำ แต่ที่ยกมาก้อตำราทั้งนั้น (แต่ผิวๆ ) ศาสดาหงบพร้อมสอนแล้วเว้ย จะพาคนข้ามฝั่ง กุช่วยทำมาหากิน ..มีตำแหน่งรองรับทุกคนถ้าจบหลักสูตร ได้ขึ้นเรือโนอา ฟันเฟิร์ม