คนดีๆ...ล้วนมีเจ้าของไปหมดแล้ว (เหมือนที่จอดรถ)
ส่วนคนที่เหลืออยู่...มันก็ต้องมีเหตุผลหละน่ะ (ไม่เหมือนที่จอดรถ)
อะไรคุณเอะใจว่า มันจะดีเกินจริง...เป็นไปได้มากว่า มันไม่จริง
ความรักก็เหมือนการรอรถเมล์...สายที่ไม่อยากขึ้นก็มาจัง ส่วนสายที่ต้องการจะขึ้น รอไปเถอะ พอมาก็ไม่จอด พอจอด ก็คนแน่นขึ้นไม่ได้ พอขึ้นได้ รถก็ไปตายกลางทางอีก
ความรักก็เหมือนกับเหรียญ แหวนหรือของชิ้นเล็กๆ...เพราะเมื่อไหร่ที่มันหลุดมือตกลงพื้น มันจะต้องกลิ้งไปยังซอกที่มืดที่สุด และลึกที่สุด จนเรามองไม่เห็นและเอื้อมไม่ถึง
สวยหรือหล่อ...ไม่ได้อยู่ที่คำจำกัดความ แต่อยู่ที่จินตนาการ
ความรักสวนทางกับกฏฟิสิกส์...นั้นคือ เมื่อเราให้ความรักกับใครมากเท่าไหร่ เราก็จะได้รับตอบแทนกลับมาเป็น สัดส่วนผกผันกลับ
เมื่อไหร่ที่ฝ่ายหนึ่งบอกว่า..."เป็นเพื่อนกัน"แปลว่า"ต้องการจะเลิกคบกัน"
เมื่อไหร่ที่ฝ่ายหนึ่งบอกว่า..."มีอะไรต้องคุยกัน"แปลว่า"ไม่ต้องการคุยกันอีกแล้ว"